A Paradanta II. De San Fins ao Chan do Rei

Para completar o percorrido pola serra achegámonos desta volta polo sur, e tanto vindo desde Arbo como desde As Neves, cando chegamos á rotonda da Barcela veremos un indicador de Miradoiro de San Fins; seguindo a dirección que sinala -ese e outros que iremos atopando por unha estradiña estreita, toda curvas e en subida- e pasando por Cabeiras e a Espedregada, chega até Vilar, mais cando imos chegar á entrada do lugar de Vilar, temos un desvío á esquerda, con sinais ilexíbeis, polo que subimos até o pé da capela de San Fins (en total uns 7 km). Paraxe: A Paradanta / Concellos: Arbo, As Neves, A Caniza / Percorrido: 10 km (ida e volta) / Dificultade: Media A capela de San Fins é unha sinxela construción que coroa un alto desde o que temos unhas fermosas panorámicas da contorna do Val do Miño, cara ao sur; do val do río Termes e o monte de San Nomedio, cara ao oeste; ao leste, o val do río Cal; e da serra e de gran parte do camiño que temos que seguir, cara ao norte. Como ao pé da capela remata a estrada e non hai moito sitio para deixar o coche, é mellor baixalo ata onde sae a pista de servizo do parque eólico, onde temos un espazo máis amplo, e comezar alí a camiñada. Seguindo, o máis polo dereito posible, a dirección dos cumes máis altos -para iso aproveitamos algún tramo da pista do parque eólico, os camiños do gando e os cortalumes- facemos un traxecto que segue a linde entre os concellos de As Neves e Arbo que teñen a liña de cumes da serra como fronteira. Así pasamos ao pé do Coto da Moza e o cume do Coto Branco para enfrontarnos logo ao tramo de máis pendente, uns 200 m de desnivel, que subimos por un cortalumes para chegar ao cume do Chan do Padrón, desde onde xa descubrimos o pouco que nos queda para chegar ao Chan do Rei, o cume da serra con 954 m de altura, unha subida curta e ben levadeira até onde se atopa o vértice xeodésico, punto onde os concellos de Arbo e As Neves conflúen co da Caniza. No Chan do Rei, desde onde vemos diante o Coto da Vella e os puntos máis sobresaíntes da metade norte, podemos dar por rematado o percorrido, mais tamén podemos seguir alongando o camiño un pouco por diante e baixar ao curro e as mámoas do Chan do Marco e dar alí a volta. Non é preciso volver a subir ao Chan do Rei senón que pola pista da esquerda, a que o rodea polo oeste, percorrendo a mesma distancia e por un traxecto máis doado, achegámonos ao Lombo da Trabe e a nacente do río Termes, para volver ao camiño da ida, ao pé do cume do Chan do Padrón. Non nos libramos da baixada polo cortalumes pero xa é o derradeiro esforzo que logo culmina no punto de partida. Cun pouco máis de tempo pódese facer unha travesía da serra entre San Fins e A Franqueira, pouco máis de 10 km lineais.