Os muíños de vento de Catoira

Os muíños de vento de Catoira son únicos na Península Ibérica. Son construcións sinxelas de planta circular, con cuberta fixa e un dobre xogo de abanos unidos a un eixo que atravesa a construción. A cuberta fixa e o dobre xogo de abanos son as características que os fan únicos. Os muíños de vento son orientábeis, teñen que poder enfrontar as pas ao vento para aproveitar con máis eficacia a súa forza, para iso teñen que poder ser desprazadas, e conséguese movendo a estrutura e o tellado que a cubre ou todo o conxunto do muíño. Os de Catoira co seu dobre xogo de pas orientadas aos ventos dominantes na contorna non precisan ser orientados. Achegarse a eles é doado, pode ser un pequeno paseo costa arriba para ir aos de Pedras Miúdas ou unha camiñada para velos todos: os das Pedras Miúdas e os do monte Mesón, de Abalo. Os muíños de vento son orientábeis, teñen que poder enfrontar as pas ao vento para aproveitar con máis eficacia a súa forz Saíndo de Catoira en dirección a Vilagarcía xusto antes de pasar debaixo do viaduto do tren, temos un desvío á esquerda e nel, uns 300 m adiante, outro desvío á esquerda, de terra e costa arriba, que nos leva ao pé da lagoa de Pedras Miúdas, Espazo Natural de Interese Local, un fermoso lugar acondicionado para o paseo e o lecer. Deixando a lagoa á dereita hai un camiño que sobe os 60 m de desnivel que nos separan do alto no que se atopa o primeiro grupo de muíños -un camiño que cada paso cara arriba nos ofrece unha mellor panorámica da ría de Arousa, da contorna de Catoira e do tramo final do esteiro do Ulla-, os muíños de Tras da Veiga ou de Pedras Miúdas, os máis coñecidos e visitados, aínda que precisan dun repaso para recuperar o seu mellor aspecto e un pouco máis de respecto dos que pasamos por alí para que o conserven máis tempo. Ao chegar ao asfalto, baixa, á dereita, unha pista de terra pola que temos que camiñar para irmos aos de Abalo. Despois de andarmos un bo tramo pasamos por debaixo das vías do tren e seguimos á esquerda, ata chegar á entrada do lugar de Cores, aquí podemos decidir se seguir de fronte pola estrada ata a igrexa de Abalo ou ir á esquerda, en subida, ata pasar ao pé dunhas sobreiras onde collemos un desvío á dereita, unha pista de terra ampla pola que tamén imos dar á igrexa, por fóra da zona de casas e camiñando uns 300 m máis que pola estrada. Pasada a igrexa, ao pé das casas, atopamos o primeiro indicador dos que nos van levar sen perda aos muíños do monte Mesón, outros tres, dos que o da dereita e o único que conserva a vella estrutura, todos os demais son reconstruídos. A volta faise polo camiño da ida ata chegar ao pé do paso por debaixo das vías, que non faremos, se non que seguimos a pista que nos leva de volta á lagoa, onde rematamos.