Meilán-Ombreiro pola beira do Miño

Ao longo do seu curso, o río Miño ten numerosos lugares e ofrece numerosas oportunidades para achegarse á súa beira, acompañalo no seu pausado camiñar ou remontar a súa corrente e, en moitos casos, como o presente, a ocasión de facer percorridos circulares. Este tramo, por terreos dos concellos de Lugo e Outeiro de Rei, ofrécenos a ocasión de realizar unha andaina na que ocuparemos entre 3 e 4 horas, algo menos se facemos a volta pola ruta marcada pola Confederación Hidrográfica Miño-Sil (CHMS), que non discorre tan apegada á beira pero pola que as condicións do térreo permiten levar un ritmo de marcha máis alto. Para o percorrido que nós fixemos aproveitamos os espazos mais próximos á auga camiñando case sempre polos carreiros de pescadores que, en algúns puntos, se atopan bastante estragados e en outros, fóra da tempada de pesca, comestos polas silveiras o que engade unha pequena dose de incomodo, ou aventura, ao camiñar e ralentiza a marcha. Esta ruta tamén serve de enlace entre a ruta "Camiños do Miño" de Outeiro de Rei e a "Ruta do Miño" do concello de Lugo. Comezamos na área recreativa que se atopa indo cara a Meilán, ao pasar a estación elevadora, onde deixamos o coche. Achegámonos á beira do río e remontámolo, sen desviarnos apenas, ata chegar á ponte de Ombreiro. No camiño, con longos tramos á sombra das árbores, entre as que hai algúns carballos de gran porte, atopamos o caneiro de Meilán, o que queda da estrutura que crebaba a auga do río para conducir os peixes ás bocas nas que os pescadores tiñan instaladas as trampas de captura, e gozamos de vistas do río ancho e calmo, que nos oculta logo a insua de Meilán, para recuperalo de novo antes de volverse sonoro e bulideiro nos atrancos e nas rochas preto de Ombreiro. Ao chegar á ponte cruzámola para comezar o camiño de volta pola outra beira, pola estrada que sae á esquerda, e alí mesmo temos o muiño de Castelo, unha fermosa mostra de construción adaptada para soportar as correntes, as enchentes e os golpes de canto arrastre o río; un pouco máis adiante a canle e o edificio dunha vella central e despois collemos un desvío á esquerda por unha pista de terra, que está dentro da ruta sinalada pola CHMS, que seguimos un bo tramo e abandonamos cando se aparta do río, para continuarmos polos carreiros de pescadores; pero tamén podemos seguir por ela ata o pé da ponte na que rematamos a ruta. Continuando polo carreiro, atopamos os restos dunha acea, a área de recreo de Adai, na que hai un bo castiñeiro, e máis adiante algúns bos exemplares de carballos, ata desembocar nuns prados ao pé da ponte que cruzamos para volver a onde deixamos o coche.