Costa de Galiza, concello a concello I

Aínda que xa coñeciamos moitos puntos e tiñamos camiñado por varios tramos, hai un tempo formulámonos o reto de facer este percorrido de forma sistemática, concello a concello, estando en cada praia, cantil, punta, marisma ou enseada, para coñecer e gozar, para ter información de primeira man e, como non, tamén para facer exercicio físico. Paraxe: Costa galega / Concello: Varios / Dificultade: Baixa / Percorrido: 2.000 km Como resultado fomos preparando e fixemos unha morea de rutas (230), para ir a pé ou cun vehículo, nas que recollemos o que consideramos máis espectacular ou interesante —en función dos seus valores, do noso gusto e dos nosos coñecementos— e ofrecer a información para ollar de preto imaxes que calquera, sen outro medio que os seus pés e a súa vontade, pode ver, e lugares que pode visitar. Rutas en tramos accesíbeis para botar de 3 a 7 horas —segundo a distancia, o relevo e o número de puntos de interese que atopamos no percorrido—, andando sen apuro, facendo camiñadas de andar e ver, sen intención de chegar antes nin de ir máis lonxe que ninguén, e gozando do que imos atopando a cada paso. Rutas que fomos adaptando á nosa dispoñibilidade, á época do ano, ao tempo e, moitas veces, ás mareas. Un proxecto sen límite de tempo para gozar e coñecer a costa, esa delgada e intanxíbel liña onde se separan, ou se unen, o mar e a terra, que ten na Galiza arredor de 1.700 km de lonxitude (algunhas fontes din que até 2.550 km contando as contornas das illas e as marismas), repartidos entre o océano Atlántico e o mar Cantábrico, desde a ría do Eo até a desembocadura do Miño. Un par de milleiros de quilómetros de morfoloxía diversa resultado da interrelación entre a natureza xeolóxica e os fenómenos tectónicos e ambientais aos que foi, e segue a ser, sometida ao longo dos tempos. Unha e outros foron os responsábeis do levantamento dunhas zonas e do afundimento doutras e, polo mesmo, da formación das rías e as illas; as características das rochas e as súas propiedades (dureza e disposición dos materiais…) confírenlle máis ou menos resistencia ao desgaste que provoca sobre elas a actividade dos elementos e o paso do tempo, o que determina a formación de entrantes e saíntes; e da súa acción conxunta naceu unha costa moi recortada, cunha morfoloxía moi variada na que alternan continuamente zonas rochosas —cantís, puntas, rochedos…— e areosas —praias, marismas, enseadas…—, así como áreas expostas aos temporais do Atlántico e do Cantábrico, e mares protexidos no interior das rías.