O soldo de 42% das asalariadas galegas é igual ou menor á contía do salario mínimo

Segundo os últimos datos ofrecidos polo Instituto Galego de Estatística, correspondentes co ano 2021, 42,4% das mulleres asalariadas da Galiza percibían unha retribución igual ou menor ao Salario Mínimo Interprofesional (SMI), unha porcentaxe que podería ser máis alta na actualidade, tendo en conta que o SMI pasou dos 950 euros a comezo de 2021 aos 1080 euros recentemente aprobados polo Executivo do Estado español. Fenda de xénero nas disciplinas científico-tecnolóxicas Esa porcentaxe de mulleres que percibía en 2021 unha retribución igual ou menor ao SMI era até 13,4 puntos porcentuais maior que no caso dos homes, de 29%. Con todo, a taxa de mulleres asalariadas que cobraban en 2021 unha contía igual ou menor ao SMI era algo máis alta no conxunto do Estado español, onde chegaba a 44,9%, sendo 2,5 puntos porcentuais maior. O soldo de 20,7% das galegas en 2021 era a metade do SMI ou menos Ademais, máis de dous de cada dez mulleres asalariadas da Galiza, unha taxa de 20,7% do total, cobraban en 2021 a metade do SMI ou unha cantidade por baixo dese limiar. Unha porcentaxe cinco puntos porcentuais superior que no caso dos homes, de 15%. No Estado español, a porcentaxe de mulleres que cobraban nesa anualidade a metade do SMI ou unha contía inferior ascendía a 24,5%. Non obstante, o feito de que a porcentaxe de mulleres que percibían en 2021 un salario igual ou menor ao SMI no Estado español fose maior que na Galiza vén influenciado pola menor introdución feminina no mercado laboral galego. Segundo os datos da Enquisa de Poboación Activa (EPA) de 2022, a Galiza era a segunda autonomía do conxunto estatal cunha menor taxa de actividade (proporción da poboación en idade de traballar que está ocupada) entre as mulleres, de 49,2%, tan só por detrás de Asturies, cunha taxa de 45,4%. A fenda na taxa de actividade entre as mulleres e os homes na galiza en 2022 situouse en 7,8 puntos porcentuais A taxa feminina de actividade na Galiza situábase en 2022 a 4,6 puntos porcentuais da do Estado español, de 53,8%. Por outro lado, a fenda de actividade cos homes no país situouse en 7,8 puntos porcentuais, pois a taxa masculina ascendía a 57%. A influencia do SMI sobre a fenda salarial de xénero A secretaria de Mulleres da CIG, Nicolasa Castro, en conversa con Nós Diario, sinala que "o que fixo, seguramente, que baixase (apenas en catro décimas) en 2022 a fenda salarial de xénero, foi a suba do SMI, pois as mulleres son as que máis se benefician do seu incremento". As pensionistas galegas cobran 470 euros menos ao mes que os homes Porén, láiase Castro, "precisamente é isto o que confirma que as mulleres teñen os traballos con peor remuneración". A precariedade nos sectores feminizados, "xunto co tipo de contratación", levan as mulleres "a percibir unhas contías máis baixas", engade a sindicalista. "Precisamente son este tipo de empregos nos que máis se agrava a fenda salarial de xénero, nos sectores máis feminizados como os servizos persoais e de lecer, no cal a diferenza nas retribucións se dispara a unha porcentaxe de 29%", explica. Unha fenda salarial de xénero que alcanzou en 2022 unha taxa de 18,6%, e que segundo explica Castro, non ten relación coa formación. "No sector de idade entre os 20 e os 30 anos é notabelmente superior a formación que teñen ou declaran ter as mulleres con respecto á dos seus compañeiros, e aínda así a diferenza salarial por xéneros entre as persoas desta idade ascende a 11%", afirma a representante da central sindical nacionalista. Desde o punto de vista de Mamen Sabio, secretaria de Mulleres, Igualdade e políticas LGBTI de CCOO na Galiza, "como as máis machucadas somos as mulleres, a suba do SMI tivo unha influencia positiva para nós, pois temos os salarios máis baixos". Porén, di a sindicalista, "aínda que algo avanzamos, parece que vivimos no día da marmota, todos os 8-M volvemos repetir as mesmas palabras: precariedade, temporalidade, menor taxa de incorporación laboral, máis paro...". Ademais de cobrar menos, resalta a representante de CCOO, "a maternidade e os coidados lastran a incorporación ao mercado laboral das mulleres". Pola súa parte, Trinidad Campos, responsábel de Igualdade de UXT na Galiza, entende que "o salario mínimo ten que seguir subindo, porque afecta unha porcentaxe moi alta de mulleres, e en consecuencia, canto máis suba maior será a mellora da situación nos sectores máis precarios, que é precisamente nos que estamos as mulleres". Alén diso, di, "temos que conseguir que a lexislación nos ampare para obter melloras nas políticas de contratación, co obxectivo de que haxa máis empregos femininos a xornada completa e indefinidos". Ademais, segundo Campos, "as políticas activas de emprego teñen que ter perspectiva de xénero para eliminar a discriminación e as desigualdades, que tamén pagaremos as mulleres no futuro nas contías das pensións". Para Nicolasa Castro, da CIG, os problemas sociolaborais das mulleres "son os de sempre". Sobre a fenda salarial de xénero, Castro sinala que "o que fai é revelar outras múltiples desigualdades, como por exemplo que a maior parte dos contratos a tempo parcial quen os asina son as mulleres". A respecto da parcialidade, aclara, "non é verdade que sempre se escollan para compatibilizar a vida laboral e a vida familiar, o cal xa é grave de por si, mais moitas veces non é unha escolla ou unha petición neste sentido, senón que é aquelo ao que temos alcance". "A alta temporalidade tamén é unha marca da contratación feminina, e agora a nova reforma laboral, que en teoría pretende arranxar este problema, o que supón é que eses contratos temporais se substitúan por fixos descontinuos, que non melloran a situación laboral senón o contrario, pois as mulleres están máis atadas a un emprego sen que haxa apenas regulación, e non saben cando van ser chamadas nin canto tempo van a permanecer no seu posto". Fenda salarial: as mulleres galegas traballarán gratis de aquí ao remate do ano Mamen Sabio, de CCOO, ten outro punto de vista sobre as consecuencias da última reforma laboral, pois destaca que provocou "unha suba da taxa de contratación indefinida en mulleres entre 2021 e 2022, de menos de 10% a máis de 30%". Por outra parte, Sabio explica que non concorda "en que se traten os acordos de teletraballo como unha medida de conciliación". "Que non nos vendan a moto porque iso non é conciliar, creo máis na flexibilización da xornada e dos contratos", di. No eido da conciliación, Trinidad Campos, de UXT, sinala que "tan só se asumen as medidas lexisladas". Non obstante, opina que "existe unha ferramenta como os plans de igualdade coa que se conseguen novas medidas". Porén, afirma Campos, "hai que dar un tempo para ver se son efectivas, pois os plans de igualdade veñen marcados por unha duración de catro anos".