Para que serve unha pluma?

A s aves son os únicos animais que teñen plumas. Entre as súas funcións están a de protexer as aves das inclemencias meteorolóxicas, ou mesmo de golpes debido á súa estrutura. Os deseños creados polas plumas, ademais de diferenciar especies, poden servir tamén para distinguir sexos e idades. Válenlles as plumaxes tamén para camuflárense, algo que aproveitan para cazaren e defendérense. E por suposto, para o feito máis marabilloso e do que tantas persoas sentimos envexa: para voar. O tamaño das plumas varía entre o milímetro e máis de medio metro. Hai aves que teñen unhas 1.400 plumas, pero noutras a cantidade pode chegar ás 25.000, caso dos cisnes. Porén, as plumas teñen vida limitada, motivo polo que as aves mudan as gastadas por unhas novas, habitualmente unha vez ao ano. As plumas son un illante excelente e cando as aves emigran no inverno fano por non poder acceder á comida, e non tanto polo frío. No inverno de 1939, unha vaga de frío asolou todos os territorios de España: o fascismo. E como as aves que botan a voar por falla de alimento, milleiros de persoas fuxiron pola falla de liberdade e de cultura. Escaparon cara á terra da Igualdade e a Fraternidade, cara á República francesa, pero ningún deses grandes valores os acolleu. En ducias de campos de concentración pasaron anos milleiros de persoas, nenas, mulleres e homes de todos os recunchos. Anos pasando fame, frío e penurias. En campos rodeados de arame de espiño, situados en praias inhóspitas, en ermos… como paxaros en pequenas gaiolas. A miña muller e eu fomos este verán a varios daqueles campos. Unha viaxe para celebrar o amor visitando campos de refuxiados e reservas ornitolóxicas. Viaxamos polo soño común da vida libre. No Memorial do Campo de concentración de Ribesaltes consérvase un fermosísimo conxunto de xoguetes: seis cadeiras, unha mesiña e unha randeeira elaboradas con plumas e anacos de teas humildes. Cómpre imaxinar un pai ou unha nai dobrando a raque dunha pluma de gaivota para bambear unha boneca de ar, soñada. Naquel lugar onde nada se tiña, algo era todo. Unha pluma deixada por unha gaivota, un pombo ou unha galiña eran un verdadeiro tesouro. Unha pluma branca traballada con delicadeza, paciencia e amor podía devir unha cadeira, unha mesa ou calquera outro xoguete que levara a imaxinación de nenas e nenos a sacalos daquel inferno e esquecer a fame e o frío. E así, esas plumas que quizais permitiron a unha ave percorrer boa parte de Europa axudaron a cativas e cativos a voar cara a outros lugares. Para iso serve tamén unha pluma. Os xoguetes que se conservan no Memorial de Ribesaltes son un exemplo de como dar un bo uso a unha pluma deixada logo da muda dunha ave. Son un exercicio perfecto de reutilización, pero sobre todo, son a mellor mostra de como o amor está en todo, mesmo nunha pluma.