Novo caso de corrupción na contorna de Ayuso: a súa parella é acusada de fraude por 15 facturas falsas con valor de 1,7 millóns

Alberto González Amador, parella da presidenta da Comunidade de Madrid, Isabel Díaz Ayuso, do Partido Popular (PP), desde 2021, foi denunciado canda outras catro persoas polo Ministerio Público por falsidade en documento mercantil e por fraude a Facenda, tras non pagar 350.951 euros en impostos das declaracións fiscais efectuadas en 2021 e 2022, para o que desenvolveron unha trama corrupta usando facturas falsas, indica a demanda asinada o 13 de febreiro, e que transcendeu a terza feira. As 15 facturas falsas, que sustentaban gastos ficticios de 1,7 millóns de euros, permitiron a unha empresa que ten González como administrador único, Maxwell Cremona Ingeniería e Procesos Sociedad para el Fomento del Medio Ambiente SL, rebaixar a súa tributación no tocante ao imposto de sociedades, defraudando 155.000 euros na declaración correspondente a 2020 e outros 195.951,41 na de 2021. No marco destes negocios, relacionados coa pandemia da Covid-19 que comezou en 2020, o seu principal cliente foi o Grupo Hospitalario Quirón, unha empresa dedicada á sanidade privada propiedade da alemá Fresenius, a maior compañía de saúde privada da Unión Europea. A Fiscalía sostén que a súa empresa deduciuse “indebidamente gastos en virtude de facturas que non se corresponden con servizos realmente prestados”, como parte de “determinadas condutas” que tiñan como “única finalidade” pagar menos impostos “ante o incremento do volume de negocios que experimentara neses exercicios”. O documento cita directamente a parella de Ayuso incidindo en que pretendía “un aforro fiscal ao trasladar parte da actividade a unha sociedade vinculada con el”, Masterman &amp; Whitaker SL, da que tamén é socio e administrador único. Esta última empresa desempeñouse como intermediaria dalgúns dos servizos facturados por Maxwell Cremona a Quirón. En xullo de 2022, cando xa estaba a ser investigado pola Axencia Tributaria, o sospeitoso mercou un piso en Madrid por valor de un millón de euros, no que reside na actualidade Isabel Díaz Ayuso. Corrupción familiar Ayuso está no centro de varias tramas pola participación da súa familia en negocios relacionados coa sanidade. En 2011, unha entidade controlada polo Goberno de Madrid, dirixido naquela altura por Esperanza Aguirre, tamén do PP, outorgou un préstamo de 400.000 euros a MC Infortécnica SL, unha sociedade propiedade dos seus pais e outras tres parellas. Poucos meses despois a empresa entrou en bancarrota, deixando sen pagar 311.000 euros do empréstito. Para evitar o embargo das súas propiedades, Ayuso e o seu irmán Tomás recibiron en doazón dúas vivendas, algo posíbel posto que até oito anos despois, con Ayuso na Presidencia da Comunidade e unha vez destapado o escándalo, a Administración territorial non acudiu á Xustiza para reclamar o diñeiro. O propio Tomás fíxose cunha comisión de 234.000 euros pola adxudicación dun contrato a dedo da Comunidade de Madrid a Priviet Sportive SL para obter máscaras durante a pandemia por valor de 1,5 millóns de euros. Esta empresa, propiedade de Daniel Alcázar Barranco, amigo da familia, non tiña ningunha relación co sector sanitario ou experiencia previa en contratacións coa Administración autonómica. En ningún dos dous casos a Fiscalía apreciou a existencia de delitos. Non obstante, e no marco dun sistema xudicial como o español, controlado polos conservadores, a Fiscal Superior de Madrid, Almudena Lastra, tampouco quixo investigar as máis de 7.000 mortes na pandemia en residencias de persoas maiores da Comunidade, exonerando o Goberno de Ayuso a pesar do protocolo que limitou en base á situación física ou cognitiva das residentes o seu envío aos hospitais. Ademais, e como informou Nós Diario, a Consellaría de Sanidade da Xunta da Galiza asinou un contrato de 298.265 euros con Prhoinsa nun procedemento con negociación sen publicidade. A empresa está dirixida por Juan Carloso Herrero Casasola, cofundador de Sismédica SL, compañía da que Tomás é administrador único e da que a presidenta madrileña ten 50% da propiedade. Ayuso admitiu que coñecía a investigación tributaria sobre a súa parella, insistindo en que “calquera que fora autónomo e empresario sabe que hai inspeccións”, así como en que “aquí non houbo tratas, nin redes nin nada”. En paralelo, responsabilizou o Goberno español da revelación, e aseverou que lle “consta que da Moncloa están a chamar os medios para pedir máis madeira, isto era algo que agardaba, desde hai cinco anos vivo algo semellante, primeiro foi o meu pai, logo o meu irmán, a miña nai, os meus primos, o meu barrio, o meu expediente académico”. Está última alusión refírese á polémica polas diverxencias nos currículos presentados pola dirixente conservadora, e que o Tribunal Superior de Xustiza de Madrid intentou soterrar avalando que non presente o seu expediente, como decidira o Consello de Transparencia ante unha solicitude cidadá. ERC propón que compareza Aznar, Raxoi e García-Castellón No contexto da comisión de investigación no Congreso sobre a ‘Operación Catalunya’, Esquerra Republicana (ERC) propuxo unha relación de até 63 nomes para que declaren sobre a trama do Goberno de Mariano Raxoi (PP) para investigar ilegalmente e desenvolver informes con acusacións falsas filtrados a prensa afín para desacreditar persoas vinculadas co independentismo catalán. Entre eles está Raxoi onda o ex presidente conservador José María Aznar, o actual líder do PP, Alberto Núñez Feixoo, ou o maxistrado vinculado co PP Manuel García-Castellón. Ao respecto do ‘Caso Koldo’, formacións progresistas e soberanistas apoiaron no Senado a proposta do PP dunha comisión de investigación, iso si, cuestionando que se circunscriba só a esta trama e non abranga os contratos na pandemia. “Ao PP só lle interesa investigar os casos que lle conveñen” e non os da “Comunidade de Madrid”, criticou a senadora do Bloque Nacionalista Galego (BNG), Carme da Silva. Mentres, a Cámara Baixa rexeitou unha proposta do Executivo de Ayuso para quitar aos lexislativos territoriais a potestade de propor unha terna para elixir novos membros dos Tribunais Superiores de Xustiza, o que recaería no caducado Consello Xeral do Poder Xudicial.