A competencia audiovisual, con "centos de canais de televisión", complican a supervivencia dos pequenos cinemas

"Distancia de seguridade coas persoas, mais non coa cultura”. Así animan desde Minicines Central da Estrada o público para que non deixe de acudir ás salas para ver filmes. A situación da pandemia creada pola Covid-19 freou de cheo “a mellora que estabamos vivindo desde o 2016, cun público que acudía máis ao cine para entreterse e cunha maior oferta de grandes películas”, indica o propietario do cine estradense, Luís Rivadulla, en conversa con Nós Diario. Durante o mes de abril de 2019, as dúas salas que compoñen o Minicines Central chegaron a ser visitadas por 1.500 persoas, “neste mes estamos sobre 500 ou 600, que supón o público mínimo que precisamos para non ter perdas económicas”, sinala Rivadulla. Coa pandemia, “a xente ten máis medo a estar nun espazo fechado e por iso evita vir ás salas”, comenta Santiago Díaz, propietario do Cine Avenida de Caldas de Reis. Estes espazos contan con distancia de seguridade entre butacas, “o público non ten ninguén nin aos lados nin detrás nin diante porque deixamos filas enteiras sen utilizar”, explica Díaz. Ademais, suman os protocolos de desinfección de mans, da propia sala ao final de cada función e a expedición das entradas de maneira dixital co seu correspondente número de teléfono asociado por se houbese que comunicar algún contaxio. Mais isto último non ten sido preciso, “nós nunca tivemos que comunicar ningún contaxio nos nosos cines desde que comezou a pandemia”, comenta o propietario de Novocine Leiro 3D, Ernesto Romero. O Ministerio de Sanidade elaborou no mes de outubro do ano pasado un informe da incidencia da Covid-19 por sectores no que expuña que non se dera ningún gromo en ningunha sala de cine de todo o Estado español. Restricións de capacidade e toque de recoller Outro dos factores que está a repercutir negativamente é o límite de capacidade nas salas, que vai variando dependendo do nivel de risco no que se atope a localidade do estabelecemento. O cine Seixo de Marín conta cunha sala con capacidade de 200 butacas, das que os seus responsábeis só poden facer uso de 60 polas actuais restricións existentes no concello. Ana Belén Carballo, filla do propietario do cine, Perfecto Carballo, comenta ao xornal que "á xente cústalle ir ao cine, mais por sorte temos un público moi fiel que acode á sala independentemente da película que lle botes". Esta sala, que polo xeral vai variando semana a semana a súa carteleira, "encheuse co filme Cuñados, o cal mantivemos durante dúas semanas seguidas", destaca Carballo. O éxito deste filme galego tamén fixo que Romero enchese a súa sala de Leiro durante varios días. Sendo esta actividade máis propensa a atraer público cara á noite, o toque de recoller afectou a oferta de funcións nos cines. "As películas que duran máis de hora e media son complicadas de proxectar a unha hora que atraia xente, mais nós apuramos ao máximo os minutos para poder ofertar unha sesión ás 21 horas e que a xente teña tempo de volver ás súas casas sen problema", expón Rivadulla. Atraso de estreas "Por que a xente non vai ao cine? Porque non hai películas. E por que non hai películas? Porque a xente non vai ao cine", así resume Rivadulla outra das problemáticas do sector, que ve como cada vez máis "as grandes distribuidoras como Disney, Sony ou Warner atrasan as estreas de filmes que poderían chamar a atención de moitas persoas", indica. "Isto fai que optemos por ofertar máis cine de autor, dentro do que xa viñamos facendo", apunta. Xa non é só o atraso das estreas nos cines, senón tamén "que directamente as levan ás plataformas dixitais e nos deixan de lado", sinala Carballo. "Existe moita competencia audiovisual actualmente, os centos de canais de televisión e as novas plataformas dixitais de contidos tamén nos afectan", engade Díaz. Axudas da Xunta O pasado día 28 de abril, o Goberno galego publicaba no Diario Oficial da Galiza (DOG) as primeiras subvencións ás salas de cine galegas cun orzamento de 350.000 euros. Os responsábeis dos estabelecementos cualifican de positiva esta achega e, "malia que nunca é suficiente, porque os cines supoñen un gran custo económico" -puntualiza Rivadulla- "é algo bo que se nos concedan estas axudas e temos en conta que todos os sectores, tanto culturais como hostaleiros e demais, tamén precisan das súas subvencións, hai que repartir para todos", comenta Díaz. "As axudas algo compensan, mais nun cine hai que ter en conta moitos gastos, desde mantemento, luz, auga, persoal empregado, impostos, filmes e un longo etcétera", apunta Romero. "Para ter un cine pequeno coma o noso, ten que gustar e estar dedicado a el. Antes da pandemia tiven que cambiar de proxector, o que implicou un investimento de 35.000 euros, polo que tiven que endebedarme para poder seguir adiante". Estas pequenas salas da Galiza tenden a ser negocios de moita tradición, que incluso pasa de xeración en xeración, como acontece no caso da familia Carballo en Marín. "A miña avoa e o meu avó abriron este cine no ano 1943, que logo levou meu pai e agora estamos a dirixir a miña parella mais eu", indica Ana Belén Carballo. Tamén o cine de Leiro leva moitos anos en funcionamento, "desde 1983 dirixo esta sala, mais a miña historia no sector do cine remóntase ao ano 1966", apunta Romero. Estes cines "cada vez estanse a valorar máis, porque as administracións decátanse de que ter salas de proxección nas súas localidades serve para xerar movemento de persoas que, ao non vivir nas cidades ou preto delas, acoden ao cine como unha maneira de entreterse", comenta Rivadulla. "Non é preciso acudir ás grandes salas dos centros comerciais para desfrutar plenamente dun filme porque, ao final, a película remata da mesma forma en ambos os lados", conclúe. Os cineclubs como alternativa Xa sexa pola falta de cines perto das súas zonas ou unha oferta que non cobre a demanda de parte da sociedade, os cineclubs da Galiza ofrecen, sen ánimo de lucro, filmes alternativos que non sempre se poden atopar nas grandes salas do país. Cineclubs como o Padre Feixoo, nado ao comezo do curso 1970-71 dentro da actividade cultural da Escola de Maxisterio de Ourense, ofertan proxeccións alternativas ás comerciais. Durante este mes de maio a entidade ten programado un ciclo sobre os traballos de Wong Kar-Wai, cineasta de Hong Kong gañador do Premio ao Mellor Director do Festival de Cinema de Cannes; e outras proxeccións rubricadas polas figuras de Éric Rohmer e Luís López Carrasco, este último cun premio Goya ao mellor documental. Pola súa banda, o Cineclub Pontevedra tamén dedicará parte da súa programación deste mes ao director chinés, como parte dunha colaboración que os cineclubs pertencentes á Federación de Cineclubs da Galiza ten co Centro Galego de Artes da Imaxe-Filmoteca da Galiza. Ademais tamén proxectarán a triloxía da clase obreira do finlandés Aki Kaurismäki. O cineclub Ádega de Vilagarcía de Arousa, nado tamén nos anos 70, programa para o mes de maio a proxección en versión orixinal de Hoxe comeza todo en homenaxe á morte do seu director, o francés Bertrand Tavernier e, como especial polas Letras Galegas, Lúa vermella, do director Lois Patiño. Pola súa banda, o cineclub do Carballiño programa para este mes de maio os filmes Esquecemento e León, de Xavier Bermúdez, Cuñados, o galarrdoado documental Nación, de Margarita Ledo, e O horizonte, filme suízo que tamén se proxectará en versión orixinal en francés.