As arquitecturas interiores de Nuria Lago

A pintora viguesa Nuria Lago presenta na exposición Arquitecturas uns traballos marcados por unha linguaxe abstracta, con ecos de paisaxismo lírico, e por unha vontade de transmitir a emoción dos diferentes momentos vitais, reflectindo na súas obras o proceso vital. Partindo dunha videocreación fortemente autorreflexiva, atinxe a plenitude na obra pictórica que crea unha espacialidade envolvente. O particular uso do cromatismo e a pincelada das súas creacións e o referente lírico dotan as súas obras dun grao de intensidade acumulada que acaba por conformar o seu estilo. Alén diso, a proximidade de Nuria Lago co material -estendido en camadas de pintura- ten como consecuencia que a substancia mineral se transforme, inzando a obra dun ar que abala entre o poético e o dramático que transmite unha sensación ligada a diferentes estados de ánimo. Como outros artistas que beben da tradición do expresionismo abstracto, Nuria Lago combina as influencias pictóricas da tradición paisaxística fortemente subxectivada; ao mesmo tempo, conecta con correntes estéticas da nosa contemporaneidade coas que comparte a manifesta sensibilidade no uso e fruición do material. Desde esta perspectiva, o seu labor suxírenos unha reflexión moi clara: a de percibir o seu traballo como ligado a unha liña artística debedora de certas concepcións artísticas que tornan a nocións pictóricas máis tradicionais. Nos cadros de Nuria Lago a artista fai súa a tradición da modernidade, reconsiderando os seus principios fundamentais, nunha liña que se inscribe dentro das leccións coñecidas da abstracción das últimas décadas e subliñando a valoración de materia e cor como vehículos para a comunicación, como transmisores do mundo interior. En conxunto, a pintura de Nuria Lago configura unha construción visual que, sen referencias nin metafísicas nin filosóficas directas, mais si fortemente vivenciais, pretende unha plasmación dun estado emotivo, a construción desas “arquitecturas” interiores ás que fai referencia o título da exposición. Debemos recordar que, obviamente, a pintora non persegue o exceso, senón que manifesta certa contención dentro dunha linguaxe fortemente expresiva, algo que todo o tratamento formal das obras delata, mesmo cando o matérico gaña presenza, porque, en primeiro lugar, do que se trata é de realizar pinturas que teñan unha intensa capacidade de comunicación, e neste aspecto a pintora ten unha vontade inalterábel de afondamento nos mecanismos puramente pictóricos. Temos a sensación de que para a artista a pintura está elaborada desde a materia e na mesma medida está feita de consciencia para atinxir a conexión co espectador. En definitiva, unha aposta pola pintura que marca un camiño de rigor e autenticidade expresiva.