Unha volta polo Trega

O monte Trega, ou de Santa Trega, é un dos lugares máis coñecidos e visitados da Galiza. Un cume illado cunha importante pegada histórica, un dos castros de máis sona, e unha situación estratéxica privilexiada entre o mar, no punto máis ao sur da costa galega, e o esteiro e desembocadura do río Miño. Subir e percorrelo ofrécenos diferentes perspectivas e panorámicas da contorna e achéganos ao coñecemento da nosa historia en tempos pasados. Por calquera das razóns é un punto de interese para unha visita e unha camiñada. O percorrido non é longo, mais ten tramos de apreciábel desnivel, temos que subir desde os 70 aos case 350 m aos que está o cume e volver ao punto de partida. O mellor sitio para comezar un percorrido circular é desde o parque do Cancelón, que se atopa ao pouco de iniciar a subida ao monte pola estrada, que ten ao pé unha zona de aparcadoiro. Paraxe: Baixo Miño / Concello: A Guarda / Percorrido: 8 quilómetros (circular) / Dificultade: Media Unha posibilidade témola indo cara a parte alta da zona de aparcadoiro onde hai, á dereita, un camiño empedrado que sobe case recto, cruzando varias veces a estrada, até o castro. É o camiño máis curto, mais non o máis doado. Outra posibilidade é subir pola estrada, mais é pouco aconsellábel porque é estreita, con moitas voltas e moi transitada por vehículos. Nós fixémola seguindo a ruta PRG 122, que está sinalizada, e outros desvíos. Comezámola por enriba do parque do Cancelón, onde sae, á dereita da estrada, a pista da ruta, e ao longo do percorrido imos pasando dun miradoiro a outro e dun punto de interese ao seguinte, co que a subida, con tantas paradas e descansos, faise máis levadeira. Na metade da subida temos o castro e no cume o miradoiro sobre a boca do Miño, o museo, no que podemos ver moitas das pezas atopadas nas escavacións, e até varios sitios nos que facer un descanso e tomar algo que nos axude a reparar forzas e a coller folgos para a volta. Na zona de aparcadoiro dos autobuses comeza o camiño de baixada menos coñecido e transitado pero con indicadores que nos guían polos lugares destacados, todos eles miradoiros sobre o litoral, a boca do río ou o esteiro: a Pedra Furada, o rego do Bico San, e, despois de cruzar a pista perimetral, o Outeiro do Lobo. No outeiro do Lobo comezamos o camiño de volta que podemos facelo seguindo até Camposancos, cunha forte baixada e unha longa subida de pouco interese, ou volvendo atrás á pista perimetral para percorrer a mesma distancia pero por un camiño máis doado que se xunta co camiño de Camposancos nas Chans, preto do vello campo de fútbol, onde hai un fermoso exemplar de eucalipto de case 8 m de perímetro, e polo camiño en baixada logo saímos ao aparcadoiro onde deixamos o vehículo.