soberanía alimentaria

César Otero, co seu negocio, Pizzas do País, aposta por nutrirse dos ingredientes que ten ao seu redor para elaborar o seu produto final.

A Galiza gasta máis, bastante máis, en comprar alimentos que o que ingresa pola venda dos seus produtos agroalimentarios ao estranxeiro. O saldo comercial alimentario galego está en números vermellos. Nos primeiros seis meses de 2023 esa balanza foi negativa en 1,5 millóns de euros cada día.

As forzas políticas encaran os últimos días de campaña. Neste contexto, desde a Fruga e o SLG reclaman unha mudanza nas políticas agrarias desde o novo Goberno galego que xurda das urnas o próximo domingo 18 de febreiro. Por outra parte, ambos os sindicatos remarcan que a Xunta da Galiza ten competencias nesta materia.

O abandono da actividade agraria, que acadou valores extremos nas últimas décadas, supuxo que o noso país presente un raquítico nivel de cobertura das súas necesidades alimentarias de produción vexetal. A dependencia exterior respecto a cereais, hortalizas, legumes, froitas, froitos secos ou aceite significa, ademais dun lastre para a nosa economía, quedar a expensas dos países produtores e dos mercados globais. Galicia necesita pór en marcha unha política agraria que recupere a produción propia.

Son frecuentes as acusacións á actividade gandeira de ser unha das principais fontes de emisión de gases de efecto invernadoiro. Engádense as tendencias alimentarias que denuncian o exceso de consumo de carne nas sociedades actuais por insostibles. A gandería galega é a base da nosa economía agraria e ademais conforma paisaxes e agroecosistemas. Debemos considerar os sistemas alimentarios no seu conxunto, diferenciando entre formas máis ou menos industrializadas de produción, para ver efectos diferentes sobre a súa sustentabilidade económica, social e ambiental.

Os cereais son elementos esenciais para o ser humano. Como fonte rica en carbohidratos complexos, fibra, vitaminas e minerais, deben formar parte de calquera dieta equilibrada. Durante a maior parte da súa Historia, Galiza produciu cereal diverso e abundante pero o devalo das últimas décadas supuxo unha perda do 60% da superficie dedicada. Como consecuencia, Galiza padece unha elevadísima dependencia da importación de cereais que é preciso reverter mediante a ordenación dos usos do solo e unha nova política adaptada ás necesidades reais do agro galego.

A perda da capacidade de produción de hortalizas, legumes e oleaxinosas coloca o país en situación de extrema debilidade. As políticas públicas deben considerar un obxectivo principal a mobilización das terras necesarias para recuperar esa produción e para iso han artellar unha estratexia de apoio ás persoas labregas e de investimento nas infraestruturas e solucións necesarias. Así, facilitarase a promoción de proxectos agroecolóxicos que garantan unha produción hortícola local abonda para cubrir as necesidades de consumo.

O concepto de soberanía alimentaria xorde por oposición ao avance do réxime agrario corporativo e pon o acento na autonomía dos produtores e consumidores locais para organizar o seu modelo produtivo. Esta proposta conflúe nos últimos anos cos movementos agroecolóxicos na construción dunha proposta de sistema agroalimentario alternativo. A Galiza conta con condicións favorábeis para este cambio pero está lonxe de acadar un desenvolvemento significativo.

Como nos alimentamos, de que nos alimentamos, e como produzimos são ações de grande importância para a saúde do Planeta, e da comunidade humana. Analisar os fluxos de matéria e energia que atravessam a cadeia alimentar ajuda a compreender o verdadeiro impacto do feito de alimentar-se do Homo sapiens sapiens no local e tempo que habitamos: a Terra, e o Antropoceno, período geológico definido pelo role protagonista da atividade humana e os seus efeitos negativos na Biosfera.

As árbores froiteiras, esas grandes ignoradas nas estatísticas do noso país, sempre xogaron un papel imprescindible na soberanía alimentaria. Non resulta doado asignar un valor económico á froita que se produce na nosa Terra porque apenas entra nas canles de comercialización habituais, pero calquera que posúa froiteiras na casa, sabe ben canto supón de aforro na economía familiar. Tamén podería supoñer un aforro enorme nas importacións de froita de Galiza; mentres todo tipo de froitos se estragan polas cunetas das nosas aldeas, a maioría dos que comemos proceden de fóra.

Recibirás de balde xunto ao xornal o caderno especial sobre soberanía alimentar, coordinado polo economista Marcelino Fernández Mallo. E, aliás, as persoas subscritoras terán de agasallo a revista de pasatempos 'A formiga no carreiro', que poderá mercar o público en xeral nos quiosques do país a un prezo de 1,40 euros.

O abandono da actividade agraria en Galicia, que acadou valores extremos nas últimas décadas, supuxo que o noso país presente hoxe en día un raquítico nivel de cobertura das súas necesidades alimentarias de produción vexetal. A dependencia exterior respecto a cereais, hortalizas, legumes, froitas, froitos secos ou aceite significa, ademais dun lastre para a nosa economía, quedar a expensas dos países produtores e dos mercados globais. Galicia necesita pór en marcha de xeito urxente unha nova política agraria que recupere a produción propia de alimentos vexetais para consumo humano.

As árbores froiteiras, esas grandes ignoradas nas estatísticas do noso país, sempre xogaron, e en menor medida seguen a xogar, un papel imprescindible na nosa soberanía alimentaria. Non resulta doado asignar un valor económico á froita que se produce na nosa terra porque apenas entra nas canles de comercialización habituais noutros produtos, pero calquera que posúa froiteiras na casa e aproveita o que elas nos dan sabe ben canto supón de aforro na economía familiar. Tamén por extensión podería supoñer un aforro enorme nas importacións de froita de Galiza. Mentres todo tipo de froitos se estragan polas cunetas das nosas aldeas, a maioría dos que comemos proceden de fóra.

O concepto de soberanía alimentaria xorde por oposición ao avance do réxime agrario corporativo e pon o acento na autonomía dos produtores e consumidores locais para organizar o seu modelo produtivo. Esta proposta conflúe nos últimos anos cos movementos agroecolóxicos na construción dunha proposta de sistema agroalimentario alternativo. A Galiza conta con condicións favorábeis para este cambio pero está lonxe de acadar un desenvolvemento significativo.

Como nos alimentamos, de que nos alimentamos, e como produzimos são ações de grande importância para a saúde do Planeta, e da comunidade humana. Analisar os fluxos de matéria e energia que atravessam a cadeia alimentar ajuda a compreender o verdadeiro impacto do feito de alimentar-se do Homo sapiens sapiens no local e tempo que habitamos: a Terra, e o Antropoceno, período geológico definido pelo role protagonista da atividade humana e os seus efeitos negativos na Biosfera.

O economista coordina o caderno especial que acompañará Nós Diario o próximo 25 de xullo, con motivo do Día da Patria Galega, e que afondará nos retos da soberanía alimentar.

Baixo a coordinación do economista Marcelino Fernández Mallo, o caderno especial que acompañará Nós Diario o próximo 25 de xullo, con motivo do Día da Patria Galega, afondará nos retos da soberanía alimentar.

Os prezos da alimentación a nivel mundial descenderon 22% en 14 meses.