ruptura

No colo da miña nai –coma quen di- aprendín a cantar as vibrantes palabras de Alfredo Brañas, do Casta dos Celtas que lle pediamos os dous fillos pequenos.

Primeira reunión do goberno de coligazón grego e primeiro titular: o gabinete Tsipras paralisa o proceso de privatizacións posto en marcha por Samaras.

Os que viviron aquelas datas saben que no 1975 e 1976, despois da morte de Franco, existía unha grande crise económica, derivada da do petróleo do 1973 que mancaba gravemente ás crases medias e traballadoras, mentres os níveis de protección social eran moi baixos.

A plataforma sitúa a independencia como “única solución aos problemas crónicos” de Galiza, parabeniza o nacemento de GpS e denuncia a vaga represiva contra o independentismo

O Banco de España non foi quén de cumprir a súa función supervisando a estabilidade do sistema bancario, mais semella que ten vagar para propór contratar por baixo do salario mínimo profesional. A Comisión  do Mercado de Valores considera que a meirande parte das entidades bancarias comercializaron a xeito as preferentes e subordinadas, descoñecendo as evidencias que demostran a súa neglixencia e mesmo complicidade no perverso financiamento de boa parte do saneamento bancario polos aforradores das clases medias e traballadoras. A Comisión de expertos nomeada “ad hoc” por Rajoy propón graves recurtes nas pensións públicas a devengarmos no futuro, beneficiando nidiamente ao sector asegurador privado ao que pertence a maioría destes expertos.

Malia que todos os partidos sistémicos falan decote do traballo e dos mil padecementos da clase obreira, despois non lle outorgan ningún protagonismo político. Dende a dereita faise acotío porque o discurso a prol da xeración de emprego e de condicións dignas de traballo é pura leria. Supedítase sempre á acumulación ascendente de riqueza e do poder no gran capital, e só diante da presión social en certas ocasións cede unha parte menor da máis-valía.