A foresta e as árbores son oito ensaios de oito autoras diferentes que reflexionan sobre un feito cadora menos inusual: realizar filmes en lingua galega. Porque a foresta e o cinema en galego e as árbores son os filmes en galego. Coordinado pola catedrática e cineasta Margarita Ledo, o volume é o segundo número da colección Pantallas da editorial Galaxia.
As singulares aliaxes de documental, cinema de poesía, ficción heterodoxa e arranxos pictóricos que caracterizan os mellores expoñentes do denominado Novo Cinema Galego continúan ofrecendo inesperados froitos. O debut de Álvaro F. Pulpeiro (Foz, 1990), Nocturno: Fantasmas de Mar en Porto, é un dos últimos. Competirá no Festival de Xixón o vindeiro novembro.
As lindes entre ficción e documental son tenues. O cinema contemporáneo esfórzase, hai tempo, en escapar dese binarismo. E o Novo Cinema Galego, a xeración de cineastas que colocou Galiza no mapa de festivais e críticos de todo o mundo, é consciente do movemento de marcos estéticos. Non obstante, entre os numerosos proxectos en marcha, filmes que se verán o ano que vén ou en 2019, abunda o cinema dramatizado, con actores. A ficción.
Os éxitos de crítica e festivais do denominado Novo Cinema Galego foron acompañados, desde o inicio, dunha atenta pescuda teórica e académica. Esta quinta feira, 14 de setembro, a facultade de Filosofía da Universidade de Santiago acollerá a primeira das dúas xornadas consecutivas que cineastas, investigadoras, produtoras ou profesoras dedicarán a "pensar o Novo Cinema Galego".
O filme dirixido polo galego-francés Oliver Laxe atópase na lista de 50 títulos recomendados para seren nomeados aos Premios de Cinema Europeo. Seica é unha das favoritas e, ademais, hoxe cuarta feira, estréase en 37 salas de Francia.
Mañá cuarta feira estréase en Numax ‘No cow on the ice’, o último filme de Eloy Domínguez Serén, outro dos representantes do chamado Novo Cinema Galego. Unha fita documental que rexistra a emigración do propio autor a Suecia e que foi premiada en varios festivais.
Falamos con Oliver Laxe logo de gañar o Gran Premio da Semana da Crítica de Cannes, que o sitúa oficialmente como promesa mundial do cinema de autor. Cóntanos desde Tánxer, onde vive desde hai anos, a súa forma de ver o mundo e o cinema, o seu novo proxecto sobre identidade en Galiza, nos Ancares, que vai máis alá da sétima arte “porque teño moita necesidade de volver e de seguir enraizándome”.
O último filme de Lois Patiño, Noite sem distância, que fala do contrabando na fronteira entre Galiza e Portugal, vén de ser galardoado co premio á mellor curtametraxe no 59ª Festival Internacional de Cinema de San Francisco.
Mañá sexta feira comeza en Sarria a primeira Escolma de Cinema Galego, que incluirá unha ducia de proxeccións, tres coloquios, un concerto e un roteiro que se celebrarán Casa da Cultura até o domingo. Falamos co seu director, Alberte Branco.
![[Imaxe: Tamara de La Fuente] Eloy Domínguez](/asset/zoomcrop,768,432,center,center/media/nosdiario/images/2016/04/17/2016041709254070248.jpg)
