O 31 de decembro de 2011 remataba o ano e Sermos Galiza confirmábase como un proxecto colectivo para ser unha voz precisa e necesaria, conseguiamos poñer unha empresa en marcha. Esa día, último do ano, a xente tende a facer balanzo e a pensar que unhas horas despois as cousas poden mudar, desexámonos moita felicidade e pretendemos con esa data poñer remate a pesadelos e malos tempos.
Mari Luz leva un mes sen saber nada das crianzas, de 7 e 14 anos, a quen o seu ex-compañeiro tería levado canda el para Londres. Denuncia máis unha forma de violencia machista
Escrachos diante das sedes do Partido Popular en Compostela e na Coruña deixaron claro o rexeitamento á última embestida dos ministerios de Sanidade e Xustiza contra os seus dereitos: a reprodución asistida fica reservada a parellas heterosexuais e nas estatísticas só aparecerán as maltratadas que boten máis dun día no hospital
A acción está convocada na Coruña e Compostela para a segunda feira, 22, e reivindica o dereito de todas as mulleres a decidiren cando e como ser nais, "tamén das solteiras e lésbicas". Sanidade aprobará ao día seguinte un documento onde ambas as dúas fican fóra da reprodución asistida na pública
Na reforma do Código Civil que aprobou o Concello de ministr@s a mediación familiar aparece como procedemento preferente para resolver conflitos pola custodia das crianzas
O xogador escribe, en galego, na súa conta de twitter: “Nai e celtistas, volvo a casa” e pendura unha foto da súa etapa celeste.
O centro social A Casa do Vento acolle esta quinta feira a presentación dun colectivo de familiares de persoas falecidas baixo custodia policial e carceraria. O seu obxectivo: esclarecer a morte dos finados e dar apoio persoal, xurídico e contestatario ás familias en circunstancias similares
Avoas e Nais da Praza de Maio, os colectivos de mulleres que saíron na busca de fill@s e net@s que a ditadura militar roubou ou fixo desaparecer non dan por finalizada a súa loita coa morte de Videla. Reclaman abrir arquivos e poñer fin á impunidade e lamentan que o ditador morrera sen se arrepentir e sen confesar onde están os seus seres queridos. Valoran, pola contra, que atopase o seu fin no cárcere, onde cumpría condena perpétua.
Avoas e Nais da Praza de Maio, os colectivos de mulleres que saíron na busca de fill@s e net@s que a ditadura militar roubou ou fixo desaparecer non dan por finalizada a súa loita coa morte de Videla. Reclaman abrir arquivos e poñer fin á impunidade e lamentan que o ditador morrera sen se arrepentir e sen confesar onde están os seus seres queridos. Valoran, pola contra, que atopase o seu fin no cárcere, onde cumpría condena perpétua.
A noticia é estarrecedora. Unha nai mata ao seu propio fillo. Mais o estraño do caso é que non o fai por loucura ou por ser vítima dunha situación extrema de presión e exclusión social. Para que o relato fose certo compría que a nai sufrise un proceso de alleamento e de cousificación da criatura. Como non houbo nada diso o suceso vólvese incrible pois, segundo se nos informa, o crime foi cometido paradoxalmente mediante coidados e aloumiños. O único e exclusivo motor do homicidio foi o amor.
“O BNG é como esas nais que queren moito aos nenos pequenos que os apretan tanto que os abafan”. Así definiu o novo presidente da Academia, Xesús Alonso Montero a relación da organización nacionalista coa lingua na súa máis recente entrevista en Voz TV.
Un cuarto nun hostal e 60 euros "para que os estires" é todo o que Servizos Sociais lle facilitou a Ana María, veciña da cidade departamental que vén de ser desafiuzada polo impago de 3 meses de alugueiro. Após as queixas recibidas, accedeu a lle pagar a pensión completa nun hotel até o día 22 de abril
