Feixoo reproba que ERC, EH Bildu e BNG negocien unha candidatura conxunta para as eleccións europeas de maio. Non entende o presidente da Xunta que se "xunten" formacións que representarían en Europa "o estado que queren destruír".
O portavoz de ERC no Congreso rexeita un acordo con Junts per Catalunya —Carles Puigdemont chegou a ofrecerse como número 2 dunha lista con Oriol Junqueras como cabeza de cartaz— co argumento de que o conveniente é que nas eleccións europeas "as esquerdas [soberanistas] vaian coas esquerdas".
É a voz do independentismo de esquerdas catalán. E é tamén un vigoroso defensor da República, entendida esta non tanto como unha forma de estado -como a antítese da monarquía- senón como o empoderamento dos sectores subalternos da sociedade, aqueles que nunca tiveron voz e que moitas veces -agora mesmo o pobo catalán- tampouco tiveron o dereito a decidilo todo. Joan Tardá (Cornellá de Llobregat, 1953) non é Nova Política, fai parte do mellor da política da vella escola (non, non todo o vello é ruín). Ningunha concesión á demagoxia, ningunha procura do titular fácil. O pensamento racional -tamén a paixón pola igualdade e polo recoñecimento da súa nación- por diante. Falamos nesta conversa da moción de censura a Raxoi, da diferenza que ve entre nacionalismo e independentismo e dos retos que ten o soberanismo de esquerdas no seu país. Nen máis nen menos que a construción da República, unha construción para á que, proclama, "fai falta sermos máis". Moitos máis.
“De cara a unhas eleccións, o máis intelixente é ir xuntos se a candidatura é transversal”, dixo Joan Tardá, parlamentario de ERC no Congreso, está mañá nunha entrevista na radio pública de Catalunya.