defuntos

O galego gaña presenza nos cemiterios, aínda rendidos ao castelán.

O Día de Defuntos segue a ser no calendario a data anual máis importante para viveiros e florerías. Os concentran 50% da facturación e advirten de que aumentan os prezos pola suba dos custos da produción.

As festas con canto comportan de tradición, creación e relacións denotan o estado da cuestión sociocultural dun pobo. Unha colectividade en crise de identidade, que perde as súas orixes, a súa orixinalidade, que se acultura, tende a deixarse levar pola arroiada da propaganda  a imitar: véxanse a proliferación de festas que en Galiza ocupan o almanaque festivo, entroidos ao longo de todo o ano, oktuberfests bávaras en agosto, batukadas brasileiras en toda algarabía, Halloween estadounidense ou mesmo Samaín gaélico irlandés ocupando o Tempo de Defuntos e Magostos da tradición galega. E, por medio, o andazo do botellón coa invasión dos lugares sacros e inmaculados de encontro, as campas, as praias...

A festividade de Santos e Defuntos gañou en presenza e diversidade iconográfica mais non deixo de celebrarse nunca.

Se a comparativa se fai cos cinco primeiros meses de 2019, o descenso de nacementos na Galiza é de 12,3%, un punto por encima da media do Estado (-11,4%).

En febreiro deste ano producíronse no país 1.071 nacementos, e en xaneiro houbo 1.151.

A proposta, presentada polo BNG, busca "garantir que as familias poidan enterrar dignamente" os seus seres queridos respectando os seus ritos relixiosos, como pode ser o caso da comunidade musulmá.

Un dos lugares onde a lingua propia da Galiza non está presente como debera é nos cemiterios, habendo só un en todo o país que ten todas as lápidas escritas en lingua galega, o de San Facundo de Ribas de Miño, en Paradela.

O magosto e o samaín son festividades propias da época outonal.

Hai gran confusión coas datas e pouco axuda a substitución de tradicións propias por campañas comerciais. O antropólogo Rafael Quintía bota luz sobre o calendario e os rituais populares do ciclo de Defuntos, que abrangue todo novembro.

O Concello porá 10.000 euros a disposición das familias que o desexen, en forma de axudas de 200€ por lápida

Como cada ano, a chegada do final de outubro e o comezo de novembro traen desde os Estados Unidos de América os ecos do Halloween, unha festividade mercantilizada e despoxada de gran parte da súa orixe irlandesa e bretoa. Cada vez é máis habitual ver como institucións da Galiza pulan pola conmemoración estadounidense, na que a morte é entendida como fonte de terror, no canto das tradicións celtas e galegas, nas que as devanceiras aproveitan a noite do 31 de outubro para reencontrarse coas que seguimos vivas.

As visitas aos cemiterios desta fin de semana con motivo da festividade de Defuntos e Todos os Santos quedan marcadas este ano polo fechamento perimetral das sete grandes cidades galegas e da súa contorna e o resto de medidas de control para reducir o risco de contaxios.

Do Celta ou do Dépor, de subir ou de baixar, de Defuntos ou de Samaín, de óso de santo ou de bolo de vento... Dise que o galego é unha dicotomía en si mesmo, e no referente ao xeito de vivir -e de degustar- o Día dos Mortos e a noite da súa véspera non ía ser menos.