CGAC

O CGAC programará, entre xaneiro e maio, este proxecto innovador que busca achegar a música contemporánea e de vangarda a todos os públicos.

Dunha gran mostra dedicada a Antón Lamazares ás políticas da representación de Mar Caldas e da arte centroamericana ás novas linguaxes: o Centro Galego de Arte Contemporánea ten previstas once exposicións para o ano 2024.

O Centro Galego de Arte Contemporánea exhibe, até o 14 de xaneiro de 2024, Implosión: Arte Conceptual na colección CGAC (1965-1975), unha mostra que recupera o traballo dunha serie de artistas para reconsiderar a forma en que o seu traballo contribuíu a modificar as relacións entre institucións, arte e artistas, e mesmo a transformar a propia idea de arte.

O Centro Galego de Arte Contemporánea celebra trinta anos e existencia cunha serie de actividades nas que salienta a exposición 'Unha historia posible do CGAC', que evoca os fitos destas tres décadass que contribuíron a cambiar o contexto artístico da Galizaque estará patente até o 7 de xaneiro de 2024. 
 

Unha exposición cunha tese audaz: o ornamento é político. 'Pisando charcos', unha mostra que revisa a traxectoria de Almudena Fernández Fariña, pode verse até o 10 de setembro no Centro Galego de Arte Contemporánea, e descobre unha artista cuxa versatilidade estilística non oculta unha profunda coherencia na súa procura estética. 
 

Baixo o título ‘Traballo en equipo’, esta dupla proposta expositiva conmemora e celebra a traxectoria do CGAC como centro museístico e o seu labor á fronte da colección pública de arte contemporánea de referencia na Galiza.

Reúne varias series fotográficas a grande escala nas que a paisaxe é o fío condutor.

A caverna baleira preséntase como un exercicio de ensaio-ficción motivado polo descubrimento azaroso dun suposto Instituto de Arte Inexistente.

Até maio de 2023, o Centro Galego de Arte Contemporánea exhibe Camiños III, unha exposición con obras que reflexionan sobre o acto de camiñar, sobre as implicacións sociais e políticas que o paseo ten na formación dunha visión do mundo que se reapropie do espazo público e que faga posíbel o pensamento.

A Cidade da Cultura, o Museo de Arte Contemporánea de Vigo (Marco) e o Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC) achegan novas exposicións. No Museo Centro Gaiás o público poderá ver máis de cen obras desde o século XVIII até a actualidade.

O CGAC presenta, até o 12 de febreiro de 2023, a obra do fotógrafo amador Raniero Fernández, cuxo traballo transcendeu esa natueza de artista a tempo parcial polo seu contacto coas correntes máis vangardistas da fotografía europea e a súa sensibilidade ao retratar o territorio e as persoas que o habitaban. 

Narelle Jubelin (Sydney, 1960), formada en Belas Artes e cun posgrao en Estudos da Arte, nos anos 80 participa en movementos artísticos australianos como a Galería Firstdraft, un espazo autoxestionado por artistas, e comeza tamén unha longa carreira internacional de exposicións individuais e colectivas, como a célebre Cocido y crudo (MNCARS, Madrid, 1994). Afincada no Estado español desde 1996, o Centro Galego de Arte Contemporánea presentaba o pasado xuño a súa exposición Nalgures, comisariada por Natalia Poncela, un percorrido por diferentes espazos evocados que non teme dialogar co espazo compostelán, ademais de incluír varias obras anteriores.

A segunda parte da exposición Camiños do CGAC incide no feito de camiñar, andar e pasear como unha experiencia que estimula o pensamento e que permite reinterpretar a realidade desde parámetros críticos. O paseo transfórmase nun estímulo para a reflexión, unha invitación a refrescar a mirada ante o mundo.

A exposición Pingas rompentes, no Museo do Mar de Vigo, explora os diferentes modos en que a veciñanza co Atlántico modela a visión do mundo na Galiza. 

O CGAC, Centro Galego de Arte Contemporánea, expón até o 3 de outubro unha retrospectiva de David Lamelas, artista arxentino de orixe galega que se converteu, a finais da década de 1960, nun dos máis conspicuos representantes da arte conceptual e nun dos seus máis recoñecidos referentes a nivel internacional. 

O espazo de serigrafía Do Paraná, en Compostela, fundado por Teófila Ruiz Kulianos, é algo máis que un obradoiro. Concibido como escola de estampación e  coworking, conta ademais cunha biblioteca de libros e catálogos de arte, pensamento e literatura. Del saíron nos últimos anos algunhas das máis importantes edicións singulares de artistas actuais. Froito do traballo e a paixón desta galega de corazón, co sentimento entre Arxentina e Grecia, mantense viva esta técnica en tempos dixitais.  

A exposición Cultivar incertezas: Reformular o espazo/conmocionar a mirada escolma a obra de 30 artistas saídos da Facultade de Belas Artes de Pontevedra nos últimos 30 anos.

Unha das exposicións que se atopan actualmente no Centro Galego de Arte Contemporánea aproveita o 30 aniversario da Facultade de Belas Artes de Pontevedra para reflexionar sobre o que esta significou no sistema artístico galego. O comisario Ángel Cerviño escolleu 30 obras de artistas que pasaron polas súas aulas e fíxoas dialogar no espazo, atopando inesperadas reminiscencias comúns. 

Unha exposición no CGAC repasa a traxectoria de Pauline Oliveros, unha figura fundamental na vangarda sonora do século XX: