As maiorías no Parlamento galego son as que son (as dúas primeiras forzas son estatais) e o debate do estado da nación realizado esta terza feira respondeu a unha correlación de forzas claramente favorábel á perspectiva española e/ou unionista. Foi nese sentido un debate tan previsíbel como pouco proveitoso, non moi útil se o que realmente queremos é fortalecer o país no debate en curso no escenario estatal.
Feijóo ofereceu o perfil máis tecnocrático posíbel, porque no fundo pensa que a xente o ve basicamente como un xestor eficaz. O seu discurso resúmese nesta frase: estamos mellor que hai un ano. Estivo moi pouco político. Algo máis na sesión matutina, cando deixou sentado que a opción de Galiza non é a de desvencellarse do Estado, senón a de loitar por "unha España máis xusta". Niso o PP de Feijóo ten como aliados os social-liberais do PSOE e a esquerda rupturista que procura non a emancipación nacional, senón o cambio de réxime, ou sexa, unha "España máis xusta".
Foi Jorquera o único que se esforzou en colocar a demanda de soberanía para Galiza no centro do debate
Apuntalou o discurso, xa na sesión vespertina, Puy, portavoz conservador. Estabeleceu con clareza os límites do debate: a soberanía pertence ao pobo español. Ou dito doutro xeito, o pobo galego como suxeito titular de dereitos políticos non existe. Puy atacou o soberanismo porque o soberanismo é o pólo antitético ao PP. Feijóo/Puy negan a soberanía galega e fronte á eles situouse Francisco Jorquera, o portavoz do BNG, quen chamou a tronzar a "dependencia", isto é, a estabelecer aquí, e non nun Madrid máis xusto/guay/ou rupturista, o noso centro de gravidade permanente.
Foi Jorquera o único que se esforzou en colocar a demanda de soberanía para Galiza no centro do debate -"os pobos basco e catalán terán no futuro amplos espazos de libre decisión e Galiza, señor Feijóo, coa súa submisión, corre o risco de perder o último tren"-, mentres Beiras, en modo máis profesoral que nunca, e coa teatralización de costume, citando acó Wallerstein e acolá Baran, voltaba a chamar á unidade popular, isto é, voltaba a chamar a conformar plataformas eleitorais coa esquerda española, que é iso o que significa a unidade popular para o líder de Anova. Por súa parte, Méndez Romeu fixo un discurso social-liberal que podería asinar calquer correlixionario seu de Valladolid, Murcia ou Sevilla.
Galiza saiu fortalecida como país do debate? Certamente non. Galiza non ten neste momento peso político no Estado e o debate non serviu para que gañase quilos, xusto no momento en que Catalunya dobra a aposta e, na compaña de Euskal Herria, vai conquistar poder político si ou si. Nese contexto estamos, mais o Parlamento de Galiza ten as maiorías que ten, que cada quen asuma as súas responsabilidades.