A actualidade política da semana estivo marcada pola publicación de dúas cartas, de Oriol Junqueras e Jordi Sànchez, que causaron unha importante polémica.
As cartas significan unha aceptación máis ou menos formal dos indultos que parecen estar ao caer. Pero foron acompañadas de afirmacións que causaron un auténtico terremoto.
Na de Junqueras o líder de Esquerra Republicana deixaba claro o seu rexeitamento á vía unilateral e afirmaba que a única maneira de solucionar o problema político entre Catalunya e España pasa por negociar co estado.
Na de Sànchez a polémica acendeuse a partir dunha afirmación súa no sentido de que o primeiro de outubro non se expuxo como un referendum para facer a independencia senón só como unha forma de presión para negociar co estado.
Estas dúas afirmacións, así como a aceptación dos indultos dos cales os presos non querían saber nada até o de agora foron motivo de intensas análises e discusións.
Tamén polo momento en que chegan. Tanto dentro como fóra. Dentro até o de agora Pedro Sánchez nin podía vir tranquilo a Barcelona. E con todo esta semana foi recibido amabelmente polo presidente Aragonés nun acto organizado, ademais, pola patronal unionista, para render homenaxe ao conde de Godó, o amo da unionista A Vangarda.
E fóra produciuse un feito moi importante. Unha comisión do Consello de Europa aprobou unha resolución, que agora pasará ao plenario, condenando España pola xestión da crise catalá e esixindo a liberación inmediata dos prisioneiros e o retorno dos exiliados.
A noticia causou un impacto enorme en Madrid e parece ser que ten moito que ver coa aceleración do tema dos indultos. De feito os socialistas non paran de repetir que Europa pide cambios inmediatos. Pero o que se pregunta moita xente é se eses cambios, para os cales se fixo un grande esforzo estes anos, consistirán só en sacar os líderes da prisión.
