O resultado da primeira volta das presidenciais francesas cambiou o escenario da segunda volta. O actual presidente, Emmanuel Macron, esperaba unha reelección cómoda, baseada na repetición da clásica fronte republicana. O seu cálculo era que na segunda volta se tería que enfrontar a Le Pen e que todos os partidos, de dereita e esquerda, lle regalarían os seus votos para impedir así unha vitoria da extrema dereita.
O cálculo funcionoulle, pero só en parte. Efectivamente na segunda volta Macron enfrontarase a Le Pen, pero o resultado da primeira volta é moito máis complicado do que se esperaba. A Francia Insumisa de Jean-Luc Mélenchon estivo a piques de coarse na segunda volta xa que acabou só a medio millón de votos de Le Pen. E iso redebuxa os límites dunha elección en que, polo escaso peso demográfico das nosas circunscricións, cataláns e vascos pintamos moi pouco.
Porqué o problema que ten Macron agora é a abstención. A posíbel abstención da esquerda. O seu escenario ideal non se produciu e emerxeu un polo importante que agrupa un voto de esquerdas moi opositor tamén ás súas políticas e pouco dado a pedir de maneira entusiasta o voto para el.
En realidade, nestas presidenciais dous de cada tres votantes, os da extrema dereita por unha parte e os da Francia Insumisa pola outra, foron ás urnas para tentar acabar con todo, a enviar Macron á papeleira da historia. E por iso agora o actual presidente terá que facer números, moitos números. Os partidos de sempre, por dicilo así, desapareceron: os gaullistas, o partido socialista e o partido comunista, todos xuntos non chegan nin ao 10% dos votos. E a suma da extrema dereita empata con Macron. Así que se alguén ten que dar a vitoria ao actual presidente o vindeiro domingo, son os de Mélenchon. Farano?
