Desde que os tribunais eliminaron a inmersión lingüística en Catalunya vivimos uns días de tensión enorme que non semella que vaia intensificarse. Tanto no Parlament de Catalunya como no Parlamento español o PSOE situouse a favor da introdución de máis español nas aulas, abandonando así o papel que xogara historicamente. E a dereita volveuse tola, literalmente tola.
Houbo deputados do PP, Ciutadans e Voz que chegaron a dicir unhas bestialidades sen límites. Que si existe un "apartheid" en Catalunya contra eles. Que se o neno de Canet que obrigou a súa clase a aceptar un 25% de máis de castelán é como Rosa Park o, por incríbel que pareza, que Canet é o "Ermua do catalanismo", unha afirmación que supoño, Martxelo, no teu país debe resultar moito máis que chocante.
O boureo españolista parece enxordecedor, tanto que cheguei a pensar que gritan para esconder a súa pouca consistencia. Esquecen, por exemplo, que a sentenza do TSJ sobre aquela aula de Canet contravén a Lei de Educación aprobada polo Parlament catalá, impugnada ante o propio Constitucional español e sancionada por este. O que das 25 familias da clase de Canet, 22 asinaron un manifesto a favor da inmersión lingüística, co cal a imposición dunha familia sobre os demais queda absolutamente claro.
O boureo españolista parece enxordecedor, tanto que cheguei a pensar que gritan para esconder a súa pouca consistencia
No entanto o dato máis chocante e espectacular é que nin tendo todo o poder do estado a favor, nin acendendo o país cunha retórica así de esaxerada do españolismo consegue os froitos que busca. O departamento de educación non ten novas de que ninguén máis pedira un aumento do 25% das clases en castelán na súa aula. Mentres que as asociacións españolistas afirman que 32 familias fixérono. Xa veremos se é verdade pero en calquera caso hai que pór esta cifra no lugar que lle corresponde. Segundo as estatísticas oficiais en Catalunya hai perto de medio millón de alumnos na educación primaria. E, francamente, sobre un universo así 31 non son nada.
