Eleicions no Reino Unido

"Faltan poucos dias para as eleicions xerais no Reino Unido, que seran o sete de maio e son das mais imprevisíveis da história do país". 

Faltan poucos dias para as eleicions xerais no Reino Unido, que seran o sete de maio e son das mais imprevisíveis da história do país. Visto que nas pesquisas de opinion os dous grandes partidos tradicionais, o conservador e o traballista, van igualados, espérase que o partido que gañe non consiga a maioria precisa para governar e teña que entrar en coalicion cun dos partidos pequenos, como xa sucedeu nas anteriores eleicions, en que o Partido Conservador se coligou có Partido Liberal Democrata. Desta vez as posíveis coalicions van pesar algo talvez na mente dos votantes. Hai a posibilidade de que os conservadores, se gañan sen maioría, se alien có UKIP, o partido antieuropeísta, e de que os traballistas, se gañan, se alíen có partido nacionalista escocés. Os nacionalistas escoceses non queren coligarse oficialmente porque temen que lles suceda o que lles sucedeu aos Liberal Democratas, desprezados en xeral desde que governaron, mas estan mui interesados nunha alianza non oficial e en governar no Reino Unido. Dase por feito que o partido traballista, que até hai pouco tiña seguros os votos na Escócia, non os conseguirá e que eses votos irán para os nacionalistas escoceses, mas nisto, como en tudo o demais, pode haber surpresas.

"Visto que nas pesquisas de opinion os dous grandes partidos tradicionais, o conservador e o traballista, van igualados, espérase que o partido que gañe non consiga a maioria precisa para governar e teña que entrar en coalicion cun dos partidos pequenos"

Semella que os temas que mais interesan aos votantes son a economia e o Servicio Nacional da Saúde. A economia está mellorando e iso pódelles valer muito aos conservadores, que se atribúen o mérito de tirar ao país da recesion e de levalo polo bon camiño, e que alegan que precisan mais tempo para rematar ese labor. O que os votantes din que mais queren é que os políticos falen claro e prantexen os problemas como son, mas os políticos ainda non entenderon  e seguen pensando que poden enganar. Sábese que os votantes pensan os políticos en xeral, e David Cameron e Ed Miliband en particular, son arrogantes e están desconectados. A todos notáselles que recitan a leccion que lles ensinaron os respeitivos equipos de propagandistas. Hai poucos días houbo un debate na television e víase que a Cameron o alecionaran para que parecese home de experiencia e autoridade e a Miliband para que parecese un home forte, visto que ninguen cré que o sexa. Miliband soa condescendente cando fala do ¨povo¨, e cando quer aparecer ¨proletário¨ sáelle mal o intento: os meios de comunicacion transformárono nunha figura risível cando o fotografiaron comendo con cara de noxo o pan con touciño típico da clase traballadora, e hai pouco fixéronlle unha entrevista para a television na que saía na sua casa nunha cociña espartana e diminuta, que se descobriu axiña que non era a cociña de verdade da casa de dous millóns de libras que ten, polo que agora os mídia chámanlle ¨Ed duas-cociñas¨. O antieuropeísta  UKIP (United Kingdom Independence Party) vai de terceiro nas pesquisas, e segue tendo éxito sobretudo porque o seu líder é o único que di cousas que non son políticamente correctas e que ninguen se atreve a dicer. E a Union Europeia e os Estados Unidos contemplan con temor a posibilidade de que gañen os conservadores e convoquen o referendo sobre Europa que prometeron para 2017, ou, pior ainda, que se alíen có UKIP e que ese partido exixa que ese referendo se convoque antes desa data ou de imediato.