Opinión

Escocia, Mel Gibson, segunda parte

O caso do referendo legal sobre a independencia levado a cabo en Escocia en 2014 é paradigmático, na medida en que se utilizou tanto a favor como en contra do independentismo, segundo lle conviña a cada un.

A maioría dos antiindependentistas dos nosos pobos, é dicir, aqueles que nunca aceptarían levar a cabo un referendo acordado con todas as garantías e con todo o apoio internacional, adoitan tomar como exemplo Escocia. Isto é, se a metrópole –no seu caso, Londres– non dá o visto e prace, non se debe recorrer ao camiño unilateral, tal e como fixestes, Vicent, os cataláns. 

Os defensores do proceso de independencia tamén toman Escocia como exemplo, pero xustamente polo contrario: o acordo que alcanzaron Londres e Edimburgo –e Quebec en 1995– tamén debería poder alcanzarse noutros casos.

A presidenta do Goberno Nicola Sturgeon manifestou máis dunha vez a súa firme intención de facer outro referendo. En maio celebraranse as eleccións ao parlamento de Escocia, e prometeu que, en caso de obter a maioría de votos e de escanos nas eleccións, iniciará os preparativos para o referendo antes de que acabe 2021.

A presidenta do Goberno Nicola Sturgeon manifestou máis dunha vez a súa firme intención de facer outro referendo

No panorama político do Reino Unido ninguén espera que Londres –léase o primeiro ministro Boris Johnson ou o parlamento de Westminster– volva permitir a Edimburgo levar a cabo outro referendo acordado despois do susto de 2014: o non gañou co 55,30% dos votos. O entón primeiro ministro David Cameron declarou que permitir ese referendo fora o erro máis grave en toda a súa vida política.

Sturgeon dixo que o referendo se vai celebrar, con ou sen acordo. Se fose así, estou a desexar ver como levarán a cabo o referendo non acordado os descendentes de William Wallace, debido a que a algúns se lles caería o modelo de Escocia.

O director Mel Gibson xa empezou a seleccionar as localizacións e a repartición principal da segunda parte de Braveheart.

Comentarios