Expúxose un interesante debate sobre se a invasión de Ucraína por parte de Rusia é o primeiro paso cara a unha nova orde internacional. Os que apoian esa teoría apóianse en dous sinais: a forza que está a tomar a extrema dereita en Europa e o comportamento de Vladimir Putin. Consideran que ambas as dúas son indicadores complementarios dunha tendencia determinada, dous elementos complementarios que van na mesma dirección.
Necesitarase tempo para ver se a súa previsión se cumpre, pero convennos a todos seguir atentos. Aqueles a quen lles gusta mandar no mundo mediante o diñeiro non porán obstáculo algún á nova orde internacional, a condición de que sigan tendo o diñeiro nas súas mans.
Outro debate que xurdiu sobre todo na esquerda, máis tanxíbel que o anterior, é o relativo á intervención militar. Cando os Estados Unidos invadiron Iraq, a esquerda falou cunha soa voz. Era o ano 2003 e moita xente saíu á rúa nas cidades europeas. Se non me equivoco, a mobilización máis numerosa tivo lugar en Barcelona, o 15 de abril: houbo un millón de manifestantes.
Por unha parte, están os que din que unha intervención militar externa non fará máis que alongar a guerra e que hai que actuar soamente de dúas formas: enviando axuda humanitaria e acollendo debidamente aos refuxiados, e reforzando a diplomacia. Doutra, temos aos que defenden que Rusia non pode seguir matando os ucraínos e destruíndo cidades nin un día máis e que, se para iso é necesaria unha intervención militar, os países que se opoñen á invasión deberían formar un exército canto antes. Iso si, todo coa aprobación dos organismos internacionais. O problema é que os países europeos non están dispostos a perder nin un só soldado na loita contra os rusos e queren enviar armas a cidadáns que non saben utilizalas. Pura hipocrisía.
Con todo, non deberiamos esquecer o que está a ocorrer en Palestina desde hai décadas. Israel matou a máis de mil palestinos na operación Chumbo Fundido e Europa non enviou armas aos palestinos.
