A dura chegada da Covid-19 provocou un cambio radical en varios ámbitos: saúde, vida social, servizos, ensino, traballo, criterios de prioridade… Desa listaxe, que pode corresponderes aos estados da nosa contorna, quedan excluídos certos aspectos de gran relevancia para as nazóns que carecemos dun estado, tales como o dereito a decidir, o ámbito lingüístico, a cultura…
Nós temos dúas axendas: a dos outros, os grandes, e a nosa propia axenda nacional. Como soster activamente esa segunda axenda cando a poboación, como é lóxica, ten a cabeza na primeira? Como explicar que preocuparse pola segunda axenda non é unha frivolidade, que non se trata, a pesar de todo o que está a suceder, dun capricho dun puñado de xente desalmada? Tendo en conta que a pandemia obrigounos a transformar varios parámetros, deberíamos pensar moi seriamente cal é o camiño máis efectivo para que os nosos concidadáns volvan a ese labor, polo menos os que xa estaban activos antes do comezo da pandemia.
Até que non saibamos canto tempo teremos que permanecer nesta situación tan restritiva -e non Podemos dar nada por sentado- resultará difícil facer plans a longo prazo, xa que descoñecemos cal será a duración destas restricións de movemento.
Durante as últimas décadas organizamos manifestacións multitudinarias, grandes concentracións, festivais, salas repletas, etcétera para amosar o apoio que reciben os nosos proxectos nacionais. Mais, que facer se nos próximos anos resulta imposíbel -e así semella- actuar da mesma maneira? Cal é a vía alternativa? Teremos que forzar a imaxinación, xa que a pandemia ponnos aínda máis difícil aquilo que xa de antes resultaba complicado, e xa que as solucións virtuais non parecen mostrar a mesma forza.
E existe unha dificultade engadida. Aqueles cidadáns que sufriron a pandemia moi de preto, como tomarán que as reivindicacións nacionais vállanse da mala xestión do goberno español durante a pandemia?
É evidente que non podemos deixar de lado nin ditas reivindicacións nacionais nin moitas outras, pero teremos que dar no cravo se non queremos que se volvan na nosa contra, pois do contrario podería truncarse todo o traballo realizado durante anos.
