Os acontecementos da última semana deixan as seguintes claves:
1-. Non somos o problema. Somos parte da solución
Séguese responsabilizando de maneira desproporcionada á hostalaría dos contaxios. O sector sufriu as diferentes políticas estatais e autonómicas e continúa a ser o branco fácil sobre o que recae a principal causa dos gromos.
Sinálannos novamente, a pesar de que os datos científicos poñen a luz nas xuntanzas e alternativas de ocio en espazos privados, que se producen sen medidas de seguridade e alleas á posibilidade de control. Un dato que corrobora esta premisa son as celebracións de Nadal, onde a actividade na hostalaría estaba altamente restrinxida, aínda así, foi unha das maiores ondas de contaxios sufridas a nivel estatal.
Demostra que as xuntanzas en espazos privados aumentan proporcionalmente ás restricións de capacidade e horarios que se lle impón ao noso sector.
2-. Urxe unha xestión que aporte solucións
O goberno autonómico mantén a súa loita persoal contra a hostalaría, con medidas improvisadas e carentes de lóxica: medidas extraordinarias en función do horario ou da licenza permitida, non da actividade que esta permite.
Actualmente e a pesar da resolución do TSXG, que declara definitivamente ilegais os chamados "certificados Covid", instaurados sen a pertinente autorización do Tribunal, o goberno simplemente se limita a xustificar a súa neglixencia a través da exposición de motivos no DOG do pasado venres.
Os criterios sanitarios, ratificados polo TSXG e baseados na presión hospitalaria e na incidencia acumulada, deixan paso neste mencionado DOG Bis do 13 de agosto a uns principios fundamentados no suposto de se o TSXG permite ou non a utilización dos certificados Covid.
Non é un argumento sanitario nin unha medida eficaz, xa que, como temos denunciado, a imposibilidade de contrastar a veracidade do documento faino inservible desde o punto de vista clínico.
Careceu, esta normativa, do mínimo rigor esixible sendo de tan importante natureza: non se nos facilitaron as ferramentas necesarias, nin sequera pautas específicas, ante un procedemento vulnerable, facilmente “falsificable”, recaendo a responsabilidade en nós, incrementando a presión que levamos intentando aguantar dende hai máis de 500 días.
Manifestamos a nosa disposición a colaborar con esta medida, ao igual que noutros países europeos, se se nos dota por parte da Administración das ferramentas necesarias para executala con garantías legais e de maneira eficiente. Ninguén máis que nós está interesado en buscar fórmulas que garantan a posibilidade de interiores seguros, que nos permitan traballar no 100% das capacidades que legalmente establecen as nosas licenzas.
3-. O sector é amplo e plural
Levamos 500 días reclamando diálogo coa administración autonómica, quen de maneira unilateral decide quen é a representación do sector, facendo oídos xordos a posicións construtivas que non signifiquen un apoio inquebrantable ás súas posicións. Non coñecemos nin se fan públicos os acordos aos que teoricamente se chega cunha representación mínima do sector; lexítima, mais minoritaria.
Non estamos dispostos, as persoas e asociacións aquí asinantes, que representamos a máis de 4.000 empresas, baixo ningún concepto, a chegar a acordos que non sexan estritamente legais, que entendemos por tanto que non son beneficiosos para o conxunto do sector.
4.- É necesario crear unha mesa de diálogo ampla e plural
Temos que chegar necesariamente a acordos que permitan manter a nosa actividade coa necesaria garantía da saúde pública. As empresas do sector, que a día de hoxe seguen resistindo, están ao límite das súas posibilidades. É máis que necesario que, se finalmente non hai acordo aorespecto de combinar o noso dereito ao traballo e a desenvolver a nosa actividade amparados polo dereito de liberdade de empresa, se poña enriba da mesa un Plan de Indemnizacións reais que permitan a supervivencia destas e dos postos de traballo que creamos.
Somos exemplo, despois de 500 días, de asumir de maneira pacífica as trabas que se nos impuxeron. Dubidamos que ningún outro sector tivera a paciencia e dispoñibilidade que nos demostramos en todo momento.
É hora de que este goberno se poña á altura que as circunstancias requiren, que abandone o marketing político de simular que se fai e se poña dunha vez por todas a xestionar a situación e dote ao sector dunha solución real.
Propoñemos:
- Non distinguir entre lecer nocturno e hostalaría: os criterios non deben rexerse polo tipo de licenza, senón polos usos e baixo argumentos estritamente sanitarios.
- Aforo nas terrazas do 100% en calquera dos niveis, sempre e cando se manteña a distancia de seguridade interpersoal e o límite de xuntanzas por mesa.
- Permitir o uso das barras, só para consumo sentado e mantendo a distancia de seguridade interpersoal, cunha limitación de capacidade do 75% do establecido e nunca superando agrupacións máximas de 6 persoas.
- Nivel medio-baixo: interiores ao 100%.
- Nivel medio: interiores ao 75%.
- Niveis alto e extremo: interiores ao 50%.
Artigo de opinión colectivo das persoas impulsoras do recurso ante o Tribunal Superior de Xustiza da Galiza:
- Lois Lopes
- Sergio Fernández
- David Dopazo
- Lucía Vázquez
- Asociación de Empresarios Lugo Monumental
- Asociación de Bares, Pubs e Discotecas de Santiago de Compostela
- Asociación de Empresarios Beiras de Viveiro
- Asociación de Hostelería de Ribeira
- ShOS Hostelería Coruña
- APEMER Vigo (Asociación Provincial de Estabelecimientos Musicais y Espectáculos Reglados)
- ShOS Hostelería de Betanzos
- AHROU (Asociación de Hostelería e Restauración de Ourense)
- Asociación de Hostelería de Caldas de Reis
- H.A.F. (Hostaleiros e Autónomos de Ferrolterra)
- AHITUVI (Asociación de Hostelería y Recursos Turísticos de Vilagarcía)
- Asociación de Hostelería de Moaña
- Asociación Turística Comarcal Ría Muros-Noia
- Asociación de Hostelería Boiro-Rianxo
- Asociación de Hostelería do Deza
- Asociación de Hostelería de A Estrada
- ARECA (Asociación de Restauración de Cangas)
- HOEMPO (Asociación de Hosteleros de Pontevedra, Poio y Marín
