Fechadas sen dereitos

Dende marzo de 2020, co inicio da pandemia e o peche de fronteiras entre España e Marrocos, quedáronse encerrados en territorio ceutí, e non puideron visitar ás súas familias. Así, Rachida Jraifi, cóntanos á APDHA que “hai persoas pasando unha situación emocional moi grave, con depresión e ansiedade. Nais que levan moitos meses sen ver aos seus fillos pequenos, fillas que non puideron despedirse das súas nais, que faleceron na pandemia”. Todos coinciden en que Ceuta é un cárcere, atopámonos no medio dun labirinto. Estas persoas atópanse suxeitas aos acordos e intereses xeopolíticos e económicos entre España e Marrocos, e ningún dos dous Estados responsabilízase das circunstancias destes traballadores e traballadoras. Esta situación está a xerar unha serie de efectos devastadores a nivel de saúde mental. As traballadoras e traballadores están a ter altos niveis de ansiedade e depresión debido a que se atopan nun completo limbo.

Calcúlase que son máis de 3.500 as persoas procedentes de Marrocos que se atopan nesta situación, e que quedaron encerradas a ambos os dous lados tras o peche da fronteira. A nivel de saúde mental, a estabilidade destas persoas está a verse gravemente deteriorada debido á incertidume e a desprotección na que se atopan. As traballadoras e traballadores relatan á APDHA “desexamos ver á nosa familia, pero queremos seguir co noso traballo, atopámonos entre o eixo e a roda”.

En Ceuta, a lei de estranxeiría opera de forma distinta, xerando un réxime de excepcionalidade que se manifesta en que, persoas que levan 30 anos cotizando, traballando, achegando ao Estado de Benestar, e que non contan cun permiso de traballo e residencia digno. Hai que ter moi en conta que, estas persoas, en calquera outro lugar do Estado español houbesen contado cun permiso de traballo e residencia hai moitos anos, pois entran en moitos supostos regulados pola normativa de estranxeiría. No marco da pandemia e do peche de fronteiras, isto devén en numerosas vulneracións de dereitos humanos. Primeiro que, moitos teñen a súa documentación caducada, pois non poden cruzar a fronteira para renovala e Marrocos esixe a presencialidad para moitos trámites. Isto xerou vulneracións, como obstáculos no acceso a unha asistencia sanitaria digna, como contaba Rachida á APDHA “puxéronme problemas para revisar unhas análises, por non ter a tarxeta renovada. A outras compañeiras non lles están permitindo operarse”.

A situación en Ceuta é insustentable, e é urxente que, desde a Delegación do Goberno en Ceuta, e a nivel estatal, póñase unha solución para a regularización da situación destas persoas, que levan sostendo o Estado de Benestar ceutí máis de 20 anos, trátase en moitos casos, de traballadoras de fogar, coidadoras de persoas dependentes, e no que respecta a os homes, algúns traballan na hostalería e tamén na construción.

Unha vez máis as consecuencias das políticas migratorias repercuten con absoluta gravidade nas persoas traballadoras, violando os seus dereitos humanos. Por iso, dende a APDHA apoiamos e seguiremos apoiando a este colectivo, denunciaremos as circunstancias que vulneran a súa dignidade e os seus dereitos e animaremos a todos os colectivos e organizacións a unirse ó apoio polos dereitos das persoas traballadoras transfronteirizas en Ceuta.