“Co fascismo non se debate, se combate”. Ao fascismo hai que destruílo. O diálogo non está feito para as bestas” (Jean Paul Sartre).
Tarde piou Pablo Iglesias –e a súa organización- Partimos do programa da SER. Onde o líder de Podemos –todo digno- retirábase, Ben, moi ben !! Non obstante, recordemos que o mesmo Iglesias debateu con Abascal, fai non moito tempo. Ou sexa que agora é o momento de negarse a branquear o neo-fascismo, e daquela non?.
Recordo que na Praza de Armas, no Ferrol, cando ás eleccións municipais, non había debate, simplemente unha “foto de familia”. Quer dicer os/as cabezas de lista pousaban para un xornal. Pois, só a representante, Iolanda Teixeiro Rei, dun Partido pequeno, pero importante para a nación galega (compre pensar no decrecentismo, se somos hoxe marxistas-engelsianos) foi quen de marchar, expresando coa contundencia o que se precisaba: “Eu non me retrato con fascistas”.. Ninguén abandonou o acto con ela. Como así fixeron na SER, con Iglesias.
Ou sexa que moito tempo antes, unha ferrolana rexeitou o neo-fascismo antes que en Madrid, E sen ser acompañada, como Iglesias, polos participantes. Grazas colega Gabilondo , pola túa postura.
Pablo Iglesias (o que ía conquistar o ceo por asalto, e non chegou nin ao 3º piso) prestouse a unha trampa, seguramente. A de sentarse a carón dunha fascista, pensando que a ía eliminar dialécticamente. E, paradoxalmente –ou non- Aitor Esteban, dun partido burgués (PNV) -que non pretende asaltar o ceo-, evitou sempre calquera contacto con VOX, organización fascista, que entrou, e ben que entrou no “xogo democrático”, e agora xa é tarde.
Vox and Cía, xa están aquí , e veñen para quedarse. Unha vez instalado ,non existe educación que valga contra o fascismo. A este non se lle pode branquear desde o principio. Acertadamente dixo Hegel: “A historia nunca borra o que oculta”. E, permitindo un desmentido ao gran Marx (no 18 Brumario): A repetición en forma de farsa pode ser tan terrorífica como a traxedia orixinal.
Xa estamos ante un fascismo sen uniformes nin simboloxía. Trátase do fascismo de paisano. O que dá como natural a superioridade da oligarquía. A acción simbólica,a denominada “interrelación comunicativa” (como Habermas, entre outros din), é impotente fronte a violencia fascista. Mediante o diálogo, debate, etc…, non se pode eliminar todo o conxunto de crenzas, paixóns, intereses e pulsións da oligarquía e dos seus cans de presa (o lumpen, sobre todo), que permanecen indeferentes –cando non xa sardónicos- ante as condenas que o “humanismo” lles poida aconsellar. Pablo Iglesias chegou tarde, moi tarde.
Conclúo cun clásicos G. Dimitrov. “As masas da pequena burguseía, mesmo unha parte dos obreiros, levados á desesperación pola miseria, o paro, e a inseguridade da súa existencia, convírtinse en vítimas da demagoxia social e do fascismo”.
NOTA BENE: Vox, ese partido, tiña que pedir a invasión de Xibraltar. Con dous collóns , eses que eles reinvindican. VOX, o partido que procura a unidade diso que se chama “España…… Dous cojonazos, (españoles, toreros) e a invadir. Non os teñen. Pretenden Galicia, Euskadi e Cataluña. Non se atreven co imperio da Gran Bretaña. Son covardes.
Parafraseando ao Marqués de Sade.. “Un esforzo máis españolazos, para ser patriotas”. Conquistade Xibraltar.. A España fascista –hai outra, por suposto, anti-fascista e honorarebel- representa o que Hannah Arendt describía como “ciclistas”: os que pedalean contra o inferior, e alómbanse ante o superior.
“Españolear, españolear”, cantaba un tipo, Manolo Escobar. E outro , José Luis y su guitarra ( pregunten a Alfonso Alvarez Cáccamo, que moito nos rimos con esa canción). Españoleen e recuperen o que din que son os seus territorios.
Cando Castelao dicía “sodes uns imperialistas fracasados” , non imaxinaba tan sequer isto. O fascismo español fracasa porque non ousa mandar as súas tropas a reconquistar Xibraltar, só á illa de Perejil, para facer o ridículo.
E: Viva Galicia ceibe, e socialista.
