Por se servir para alertar incautos, sinto a necesidade de puntualizar algunhas obviedades

Estamos vivindo unha época de caos organizado.

Espero que os lectores e lectoras deste artigo teñan a capacidade para ver nel unha opinión persoal e intransferíbel.

Estamos vivindo unha situación tan inesperada como chea de potencialidades diverxentes para o futuro

Pobre país, o que antes de ser coñecido, recoñecido e asumido polos seus propios, non xa polos de fóra, padece o acoso, derrubo

Necesitamos falar de nós, construírmos  unha imaxe, tamén  cinematográfica, do noso mundo, o mundo galego, un anaco de humanidade con dereito a expresarse en plenitude. 

Con que naturalidade se expresa a suposta superioridade do mundo americano e da cultura capitalista occidental anglosaxona en todas as ordes, económica, política, cultural e moral!

Un non sabe como comezar para dar conta da magnitude da ocultación, a destrución e a ignorancia desprezativa que soportan a figura, a obra e a traxectoria política de Castelao

Galiza, o pobo galego, parece ser inconsciente, maioritariamente, da gravidade da situación política pola que atravesa

Nas actuais circunstancias de Galiza resulta moi difícil a autocompracencia, de termos conciencia de país ou conciencia do país

Desacóugame o silencio social reinante na Galiza verbo do desexo maioritario da sociedade catalá de decidir libremente o seu destino ou futuro, expresado politicamente na vontade da Generalitat de convocar un referendo de autodeterminación para novembro deste ano.  Até o de agora, agás nos medios nacionalistas, naturalmente favorábeis a tal propósito, o dominante consistiu en reproducir, con baixo perfil, as consignas emanadas desde Madrid polos partidos estatais, polos medios de comunicación hexemónicos e polo Goberno central. 

Non é nova a trécola de considerar o nacionalismo como unha reacción puramente sentimental.