Un xa entrou na melancolía da “vellice”, como dicía Guerra da Cal, e cada vez pasan o adral da temporalidade para ingresar no reino da eternidade máis amigos e amigos e amigas da república das letras e da soberanía do idioma, Cesáreo ben dixit.
Ricardo Becerro de Bengoa, nado en Vitoria-Gasteiz o 7 de febreiro de 1845 e finado en Madrid o 1 do mesmo mes de 1902, foi un importante científico, escritor e político.
Abondaron deica agora as colaboracións, conferencias, artigos, documentais, libros e toda clase de actividades encol das diferentes facianas da súa polifacética personalidade. Mais foron dabondo escasos os que trataron dous temas: a xeira de Manuel María na canonización, espallamento e acollemento de Díaz Castro no universo literario galego e as súas vinculacións con Euskal Herria.
D. Enrique Rajoy Leloup, avó paterno do actual presidente do goberno, Mariano Rajoy Brey, naceu en Santiago de Compostela en 1882 e faleceu na mesma cidade en 1966. Licenciouse en Dereito pola Universidade de Santiago en 1910. Foi concelleiro de Santiago de Compostela en 1931 e profesor de Civil na Universidade de Santiago.
O 11 de setembro de 1923 artellábase en Barcelona, coincidindo coa celebración da Diada ou Día da Patria Catalana, o pacto trinacional asinado por case tódalas forzas nacionalistas de Galiza, Euskal Herria e Catalunya, coñecido como a Tripla Alianza.
O noso meirande bardo nacional, Manuel María, naceu en Outeiro de Rei, da Terra Cha, no outono de 1929, e finou na Coruña o 8 de setembro do 2004
A Terra Cha é unha bisbarra luguesa que posúe personalidade de seu tanto ela como os seus habitantes, os chairegos, até tal punto que o escritor Paco Martín asenlla que falan un idioma especial e nalgún relato seu intervén un profesor de "chairego". Nela naceron unha morea de lumieiras das letras galegas: Aquilino Iglesia Alvariño, Xosé Crecente Vega, Xosé Díaz Castro, Noriega Varela, Manuel María entre os finados e Miguel Anxo Fernán Vello, Darío Xohán Cabana, Xesús Rábade Paredes e outros máis entre os vivos. Acada luz propia e cimeira Manuel María.
Nos meus anos mozos, cando estreaba a primavera vital, sen ter aínda recibido a primeira comunión política, sufrín, descoñecendo a definición do concepto, o complexo do colonizado.
Este complexo, que implica a autoxenreira cara a súa propia cultura por parte do colonizado e a admiración e asunción da cultura do colonizador, foi maxistralmente descrito polo martinicano Fran Fannon, na súa obra póstuma “Los condenados de la Tierra”, e tamén por outros pensadores como Albert Menni ou o occitano Robert Lafont.
Celanova é unha vila galega, capitalidade dunha bisbarra ourensán da nación fisterral. Enfeitiza o casco urbano un impresionante mosteiro, fundado por San Rosendo, e unha sinxela e pudorosa igrexa suevo-visigótica, a de San Miguel. Emporiso, unha das glorias meirandes desta vila é o ter sido berce de dous grandes vates galegos, Manuel Curros Enríquez e Celso Emilio Ferreiro.
