Que queren que lles diga… sen dúbida un Depor-Celta é deses acontecementos nos que un sinte que paga a pena desconectar de tanta podremia como nos rodea, e desfrutar dunha rivalidade, ás veces mal entendida.
Sen dúbida, a Historia dos clubs de fútbol máis importantes da nosa terra, é a de dous vasos comunicantes, nos que cando un está case cheo, o outro está case sempre baleiro. Eu, como seareiro do Celta, vexo dende outra perspectiva a rivalidade co club coruñés, probablemente porque un é de Lalín, e non chega a entender determinadas fobias entre cidades galegas, ás veces absolutamente desproporcionadas, cando non irresponsables. Nunca entenderei como é posible desexarlle un mal a un equipo como o deportivista, como tan desafortunadamente fixo estes días ese megacrack chamado Iago Aspas. Ambos clubs deben representar a Galiza na liga máis prestixiosa do mundo, porque estando un nela e o outro na 2ª división non é máis que tristura de non poder gozar xunto cos amigos, dunha contenda cos subseguintes vaciles lóxicos ao rival derrotado.
Sendo siareiro celtarra, tiven grandes noites de amizade con xogadores daquel superdepor, polas rúas de A Coruña. Eles nunca entenderon porque sendo amigo dalgúns de eles era celtarra… eu contestaba, por Atilano, Maté, Del Cura, e sobre todo Mostovoi…
