Non pensei que as advertencias e consellos que ofrecín, o pasado mes de xuño, nun artigo sobre o terríbel lume de Pedrógão se verificasen con tanta rapidez na Galiza, aínda que os acontecementos dos últimos meses e semanas non fixesen máis que ir nesa dirección. Agardo, no entanto, que as consecuencias dos lumes que arrasan a nosa Terra nestas tristes xornadas non teñan tan dramáticas consecuencias. Mais as novas que nos chegan son desacougantes, con danos materiais e ambientais incalculábeis e, o máis triste e lamentábel, as primeiras confirmacións de vítimas mortais.
Neste momento o País necesita da solidariedade e da axuda desinteresada cos directamente afectados polo lume, e poñernos a disposición das autoridades no que poidamos axudar. Son momentos nos que se necesita unidade e poñer as nosas enerxías no combate contra o lume que se abate sobre os nosos montes, aldeas, cidades e veciños. Os nosos inimigos neste momento son os incendiarios, sexa cal for o seu motivo, causa ou promotor. Aínda que despois haberá que falar doutras cousas non menos importantes.
Os nosos inimigos neste momento son os incendiarios, sexa cal for o seu motivo, causa ou promotor. Aínda que despois haberá que falar doutras cousas non menos importantes
![Publicidade 195691]()
As condicións climáticas adversas, cunha seca prolongada, con temperaturas propias da estación estival, constitúen unha preocupante realidade dende hai meses. E o inicio de focos incendiarios en zonas densamente arboradas, formadas principalmente por plantacións continuas de eucaliptais rodeando aldeas e cidades, como ocorreu esta fin de semana no sur de Galiza e con outros matices noutras partes do país, foi o complemento necesario para causar unha gran catástrofe e iso, por desgraza, foi o que sucedeu. Pero, aínda que excepcional, non podemos escudarnos en que esa posibilidade non era un acontecemento imposíbel, nin sequera inesperado. Os expertos en climatoloxía e meteoroloxía levan hai tempo advertindo da tendencia negativa do clima, e a seca levámola padecendo dende hai un ano. Tampouco serve lamentarnos de que algúns deses lumes procedían de Portugal, porque, ou ben a través da Raia Seca ou por riba do Miño os lumes poden chegar a Galiza, como levan chegando dende tempos inmemoriais. As correntes térmicas de convección poden levar as muxicas polo aire a varios centos de metros, incluso quilómetros, algo que coñecen moi ben os expertos.
Mais o importante de cara ao futuro próximo é que todos demos mostras dun claro sentido de País. Nin a oposición debe entrar en xogadas de curto percorrido nin a Xunta pode escudarse no adverso meteorolóxico para que todo continúe igual. Non é o momento de facer comparativas, debemos traballar en positivo e facer propostas construtivas. Por exemplo: a regulación racional —mais tamén radical— das grandes masas de frondosas de alta combustibilidade á beira de aldeas, vilas e cidades debe pasar a ser un dos grandes temas que se deberían negociar e acordar entre todas as forzas políticas e axentes sociais nos próximos días e semanas. E non só se trata de repoñer a xestión da biomasa en faixas de polo menos 100 m de ancho. Hai que regular a silvicultura e eliminar paulatinamente o monocultivo. Non pode haber máis prórroga para unha política forestal que ameaza periodicamente o patrimonio ambiental, forestal e humano de Galiza. Hai que propiciar un gran acordo que leve á modificación dos aspectos máis negativos e involutivos das leis de Montes e de Prevención e Defensa Contra os Incendios, promovendo a prevención e o desenvolvemento do medio rural.
Nin a oposición debe entrar en xogadas de curto percorrido nin a Xunta pode escudarse no adverso meteorolóxico para que todo continúe igual
![Publicidade 194119]()
Outro dos grandes temas a tratar deberá ser a estrutura do propio Dispositivo Contra Incendios e a vixilancia preventiva. Con todas as innovacións necesarias debería retomarse o modelo de SPDCIF que logrou reducir de forma notoria o número de lumes e a superficie queimada en máis do 75%. O importante dun dispositivo deste tipo é a rapidez e a profesionalidade das brigadas principais de ataque aos lumes. As vixilancias móbiles de 1ª intervención deben retomarse e reformular os medios terrestres e aéreos nas zonas do sur de Galiza, a máis ameazadas polo lume. As brigadas municipais non poden formar parte da espiña dorsal do SPDCIF. Iso sábeo todo o mundo, incluídos os responsables de Medio Rural.
Por último, pero non menos importante, debe concretarse o papel da sociedade civil (comunidades de montes, cooperativas, gandeiros, pastores e cazadores), e das institucións locais, no apoio complementario na loita contra o lume. É vital chegar a un gran acordo cos concellos para levar adiante labores preventivas nas zonas periurbanas de aldeas, vilas e cidades, ademais de propiciar o voluntariado ambiental de vixilancia mediante actividades programadas polos concellos en colaboración co Goberno Galego.
En definitiva, Galiza necesita un gran acordo para construír unha Nova Política Forestal que sirva para o desenvolvemento do país e faga eficaz a loita contra o lume. E xunto a este acordo deben tamén, finalmente, esixirse as correspondentes responsabilidades políticas porque parece evidente que non se tomaron a tempo as medidas necesarias, máis ben ao contrario, para enfrontar con eficacia unha crise climática e incendiaria que se levaba xestando e anunciando dende hai tempo.
Verín, 16 de outubro de 2017
