“O tempo habita nas paisaxes que nos conmoven”, di o cineasta na nota de prensa sobre a obra, “na Mota Grande do Leboriero, entre os muros da casa de Xaquín Lorenzo, Xocas, nos rituais ancestrais que contribúen a que os pobos conserven a súa identidade, nas vidas e traballos cotiáns das persoas”. E na “derradeira” xeración de mozos da zona.
Para Romero, que debutara como director de filmes en Cesteando (2016), o seu traballo procura “esculpir o tempo”. “Eu tiña un gran bloque de tempo atrapado en imaxes e testemuñas do pasado e do presente”, di, “e tiven que o ir reducindo laboriosamente ate producir esta obra cinematográfica”.
Entre as referencias en que se fixou para sacar adiante O Tempo da Luparia -producida por Arraianos- atópanse o Amarcord de Fellini, “o estilo claro de José Luis Guerín” ou El cielo gira, de Mercedes Álvarez. A extinción da civilización campesiña e a despoboación do mundo rural galego teñen no filme de Romero un novo documento.