Avante Pouca
Como nace esta nova Guía dos peixes da Galiza?
Un pouco instigados pola primeira guía, e un pouco porque eu son moi de peixes (Nacho era máis de paxaros) e sempre tiven esa inquedanza polo nome dos peixes no país.
Pensei que había que facer algo para desentrañalos, e ao final descubrín que xa houbera unha lexicógrafa coa mesma idea pero 50 anos antes. Crin que habería que actualizar ese catálogo, porque estaba alí pero parecía que ninguén se decatara, e eu xa estaba curtido en discusións sobre os nomes dos peixes, vivíaas diariamente.
Sucede que por exemplo, o que polo norte é a xarda, no sur do país é rincha, en Euskadi é verdel, e no Estado español é caballa. É un dos peixes que temos na Galiza cunha nomenclatura máis clara, pero outros, menos comúns ou que non dan tanto beneficio económico pode ter cen mil nomes, un en cada lugar...
E se non dan absolutamente ningún beneficio igual nin nome teñen. Por exemplo, os lorchos teñen nome pero porque molesta, porque se colan nas redes... E logo tamén cada clan, cada grupo, usa os seus nomes, de creación propia.
Avante Media
E por que 51 especies? Responde a unha motivación concreta ou só é que nalgún momento había queparar?
Porque nalgún momento había que parar, e non se trataba de facer unha guía ao uso, non é catálogo biolóxico con todas as variedades senón que colle unha especie destacada dunha determinada orde. Dos escachos, por exemplo, pode haber cinco ou sete, pero escollemos un, e o mesmo pasa cos lorchos.
É unha guía cos peixes que hai na costa galega e que hai que coñecer, os que hai na praza de abastos, os que ves no mar, como o muxo, por exemplo, que non o ves no mercado pero que estás farta de velo...
Trátase de peixes que se cruzan nalgún momento na vida dun galego ou dunha galega. Porque tamén temos como criterio que o peixe poida ser visto nun mergullo... pero por exemplo, un peixe sapo non se ve nun mergullo porque está a máis de cen metros, pero si que o ves na praza.
Tamén podes ver unha quenlla, non vai ser de nove metros pero si podes ver unha cría, que se ven todos os anos, e o libro tamén atende a unhas dimensións dos peixes, pequenas e medianas.
Avante toda
Fálenos dalgún peixe que resulte singular.
Por exemplo as xulias (Coris julis) e os galláns (Labrus mixtus). Son os dous peixes que comezan a vida como femias e logo mudan a machos. E son moi coloridos, incluso moita xente cre que non son destas latitudes, mesmo hai quen pensa que son velenosos.
Na Galiza o que temos son peixes de cores discretas e fondos moi coloridos, noutras partes do mundo os fondos son discretos e o que é colorido son os peixes. E eses dous, a xente non pensa que sexan de aquí por iso de seren coloridos.
Como se estrutura a guía e cando esperan que saia?
Consta dunha ilustración e mais da descrición do peixe, física e de carácter, e tamén vai un epílogo con contos, ditos e, en definitiva, o que quedou no imaxinario galego... Igual que fixemos xa na Guía definitiva das aves da Galiza.
A idea é saír ao mercado no Nadal, xa se está a maquetar, da man de Masako Hattori, e logo vai para o prelo. A outra guía funcionou moi ben, á xente gustoulle moito, quedou moi bonita e moi coidada porque era o único xeito no que queriamos sacala.
Decidimos pór o proxecto no Verkami e puidemos facela baixo uns estándares determinados. E esta segunda será tamén un produto bonito que estará igual ou por riba do anterior. E tamén reeditaremos no Nadal, de feito, a guía das aves, que forma parte dunha das recompensas.
