Alberto Vecino, de Chicharrón: "O novo disco é o máis artístico-experimental de todos"

Alfonso Zarauza filmara todas as súas curtametraxes e longametraxes con música de Piti Sanz, até Ons. A achega de Chicharrón é o tema "Na cela" (2017), sobre un poema de Antía Otero. Como xurdiu a posibilidade de encaixalo? Un día chamáronme do equipo de Ons e comentáronme se nos interesaría, pois Alfonso quería incluíla. Eu díxenlle xa sen preguntar aos demais que estabamos encantados. El xa fixera un videoclip seu, o de "Contra acantilados", polo que había relación, non? Claro, nós coñecíamos o seu traballo. Mesmo antes de sacar esa canción, cando tiñamos pensado producila, queriamos facerlle un vídeo. Falei con el e a súa resposta foi super xenerosa. El roda en cinema, chamou a Alberte [Branco], que tamén fai a dirección de fotografía de Ons, e viñeron aquí a Baldaio [Carballo] gravar. Trabamos así unha relación de amizade. El comentárame xa hai tempo a posibilidade de meter unha canción nosa na película que ía facer, e eu sempre lle dixen que si, sen problema ningún. E como foi esa experiencia de escoitarse no cinema? Pois moi guai. Nós estabamos gravando o noso próximo disco cando chamou Xavi Font [produtor e deseño sonoro], para dicir que o filme xa estaba rematado e que querían facer ademais unha serie de concertos con nós... Por mor da pandemia, ao final non puidemos ver a estrea en sala. Pasounos un enlace para visionalo en dixital. Estivo ben, pero realmente no cinema é cando máis molou. Vímola na Coruña, que tocabamos con eles, e foi moito mellor que no ordenador, sobre todo polo son, que é super importante. Mencionaba a gravación dese último disco que sairá en primavera deste ano, do que xa viu a luz, a modo de adianto, "Ondeando". Por onde vai tirar Unha fogueira intacta? É bastante diferente a todos os anteriores, pero todos os nosos discos son moi diferentes entre eles. Pero hai unha cohesión na narrativa, neste tamén. Estamos moi contentos con el. Pensabamos que remataramos unha especie de triloxía cos anteriores. Neste queriamos ver que hai detrás, é un disco sobre todo de misterio e de esperanza, que creo que é algo que nos une moito coa película. Á parte, "Na cela" foi a primeira canción que gravamos xuntos a formación de Chicharrón actual: Rubén, Mara e mais eu. Existe esa conexión. Ou polo menos eu intento vela [ri]. "É bastante diferente a todos os anteriores, pero todos os nosos discos son moi diferentes entre eles" Estilisticamente, onde se sitúa? Agora mesmo o disco está masterizándose. Comentabamos onte que é como moi Berlín dos anos 90. É bastante industrial, o máis artístico-experimental de todos, dentro da nosa linguaxe pop. "Ondeando" é a canción máis 'normal'. E vai ser un disco bastante colaborativo, non si? Si. Como gravamos aí co rollo da pandemia, apetecíanos moito iso. Tamén tiñamos tempo, por primeira vez, e había moitas ganas de colaborar con algunhas persoas. Tivemos moita sorte con todo o mundo: Rosalía Fernández Rial, Berio Molia, Cibrán Tenreiro... Vén do confinamento, logo? Cando rematamos o anterior disco xa comezamos a facer cancións. Foi un proceso desde aí até agora, acabamos as mesturas xusto onte [cuarta feira]. As letras son anteriores á pandemia, se hai algo que se pode relacionar é de casualidade. Até o momento sempre editaran con Prenom, mais desta pasáronse a Ferror Records. Si, é un pouco o que che dicía antes de que sentimos que os anteriores formaban un tríptico, tamén esteticamente. Cancións Clínicas parecíanos un final moi bo e como xorde a posibilidade de sacalo con Ferror, que creo que é xente moi semellante a nós, que o que quere é dinamizar o sector na Galiza, apetecíanos moito colaborar. Tiñamos moitas ganas de sacar un vinilo e estamos super felices de que sexa este, que creo que é o traballo que máis precisa este formato. E como se observa o de lanzar un disco nestes tempos estraños para os circuítos? Realmente como a nós nunca nos interesou moito a parte comercial da música, non temos ese problema. Seguramente iamos perder cartos igual. O lanzamento xorde dunha necesidade de facer música e ese proceso complétao o espectador. Primeiro compós a canción e grávala, pero acábaa a xente que a escoita, que a interpreta, que a valora. É algo que pensamos os tres. Non valoramos agardar un ano para tocar en festivais ou algo así. O disco está feito e queremos rematalo de verdade. "Realmente como a nós nunca nos interesou moito a parte comercial da música, non temos ese problema. Seguramente iamos perder cartos igual" Mais se cadra outra parte dese "final do disco" co público, o directo, si que pode verse afectada pola actual situación. O que pasa é que nin sequera pensamos como imos tocalo, non o temos ensaiado. Tiñamos a idea de como facelo, con quen colaborar, onde gravalo... Somos moi afortunados de conseguilo. Na última época estabamos nos concertos tres con bases, mais este disco creo que pide outra cousa: tocalo con banda. Porén, non o temos aínda claro. Realmente nunca tocamos as cancións xuntos, polo noso proceso de gravación, que é peculiar.