Mensaxes de recordo enchen as redes sociais este sábado, 9 de xaneiro, ao coñecerse o falecemento do histórico comunista Luís González López, ‘Ferreiro’. Este veciño de Vigo foi responsábel do aparato de propaganda do Partido Comunista de Galicia (PCG) durante a ditadura, sufriu tortura e foi apresado polo franquismo.
Nado en Vila de Cruces en 1939, no seo dunha familia labrega e sétimo fillo de oito irmás, traballou de novo como canteiro na zona dos Ancares e A Fonsagrada e logo, desde Cambre, aos 17 anos, emigrou a Francia, para traballar nunha mina de talco nos Pirineos.
Alí coñeceu outros emigrantes galegos e entrou en contacto con persoas exiliadas da ditadura franquista, estabelecendo vínculos co PCE no exilio. Nesas coñeceu Pilar, a súa muller, e ambos acabarían militando no PCE, como sinala a Nós Diario Roi Cagiao, director do documentario sobre a vida deste histórico comunista, titulado O meu nome é Luís Ferreiro.
O director sinala que no ano 1967 Ferreiro se trasladou coa súa esposa a Vigo co obxectivo de crearen células do partido, deixando a filla de ambos en Francia, cos avós. Na cidade olívica contactan con Carlos Núñez, un dos encargados da organización do partido. ‘Ferreiro’ é o nome que Luís adopta para poder levar a cabo actividade política na clandestinidade. Pilar, pola súa banda, entra na empresa Álvarez e leva a cabo actividade sindical.
Foi membro do primeiro comité central do PCG, elixido en París en 1968.
Conta Roi Cagiao a Nós Diario que o comunista foi capturado na Coruña por mercar tubos de tinta para realizar propaganda política. A primeira vez que foi á tenda explicou que acudía de parte dun colexio, mais os da tenda comprobaron que tal escola non existía e a seguinte que vez que foi pola tinta resultou detido. O seu irmán tamén foi capturado.
Ímoste botar moito de menos. Fuches o exemplo dese dito que di que os comunistas non se xubilan.
— Eva Solla Fernández (@eva_solla) January 9, 2021
Logo da loita na clandestinidade, con tanto esforzó e da construcción de PCG e CCOO, seguiches militando ata o último día en todas as causas xustas.
Ata sempre camarada Ferreiro. pic.twitter.com/QLrCJHXnv9
Luis Ferreiro entre Irina e Susana canda a equipa do filme. De pé, con mono negro, Ricard Salvat, q nos deixou ao pouco de rematar o filme. Sempre! pic.twitter.com/949Y2UbeOn
— Margarita Ledo Andión (@acicatrizbranca) January 9, 2021
Despedimos a un dos camaradas máis queridos da familia comunista. Marchou Luis "Ferreiro”, un home humilde cunha inmensa vida que era a de todo un Partido.
— PCGalicia (@PCGalicia) January 9, 2021
Cubriremos de loita o baleiro que hoxe deixas nas nosas filas. Era o teu desexo, é a nosa débeda.
Até sempre, Camarada! pic.twitter.com/nzublOllAr
Os referentes q admiro atravesaban Galicia clandestinamente para levar Mundo Obrero, arrastraban secuelas aínda das palizas da policía franquista, tiñan sempre un sonriso cando todo parecía derrubarse. Por xente como Luis Ferreiro ingresei de mozo no Partido. Descansa Camarada. pic.twitter.com/tVGLgxn6xJ
— Rubén Pérez Correa🔻 (@rubenperezEU) January 9, 2021
Diante do triste falecemento de Luis 'Ferreiro', un destacado militante comunista que xogou a vida e sufriu torturas por combater o fascismo, quero enviar o noso afecto á súa familia e ás súas camaradas do @PCGalicia e @EU_Vigo. Marchou un bo home. Que a terra lle sexa leve. ✊🏽
— Xabier P. Igrexas #EnBloquePorVigo (@contradiscurso) January 9, 2021
Ferreiro na pantalla
O meu nome é Luís Ferreiro é unha obra audiovisual dos directores vigueses Roi Cagiao e Fernando Llor que, estreada en 2010, narra a través da figura de Luís González López a historia do Partido Comunista de Galicia na clandestinidade.