“Levaba meses escoitando o disco de Apeiron Todo sigue intacto por recomendación dun amigo”, lembra, “aquelas cancións teñen unha aureola de misticismo, urxencia e inocencia que as dotaba dunha emoción inédita”. Apeiron foi a cápsula musical -pop electrónico de cámara- en que se deu a coñecer Emilio José (Quins, 1984). Mais a gravación que escolle Catarina non é Todo sigue intacto, senón a seguinte obra do de Quins.
“Chorando apréndese colleume desprevida. Foi unha gran sacudida, o impacto do macrocosmos dun autor que se libera”, explica sobre un disco dobre que abraiou Galiza e parte do exterior coa súa electrónica pop, hip hop abstracto e lírica indomábel. “O rural universal e o sentimento case xeracional que non evoluciona e oprime a quen non o pode vivir como quixera”, resume, “do amor á política, á raiba... É un corta e pega emocional que marca para min un fito na música contemporánea galega”.
Máis alá do sistema solar de Emilio José -que continúa a súa expansión co mastodóntico triple Agricultura Livre (2015) e as súas inabarcábeis mixtapes-, Mar Catarina remítese a Beach House, dúo de Baltimore que en 2010 axitou a escena independente con Teen Dream. “Como todos os discos que me afectan, este tamén me pillou desprevida”, di, “atrapáronme as melodías delicadas e etéreas dos teclados”. Que, admite, influíron na súa maneira de enfrontarse ao instrumento.
Teen Dream foi o traballo que substituíu o seu preferido de adolescencia, Siamese Dream (1993) de Smashing Pumpkins. “Até Teen Dream non volvera atopar ningún disco con ese influxo sobre min”, fai memoria, “e penso que a miña inclinación por Beach House é unha das razóns polas que comecei a tocar en bandas”.
