A CIG convoca para esta terza feira, 5 de abril, unha xornada de greve nos Centros de Chamada da Galiza, un sector no que traballan por volta dunhas 8.000 persoas. Ás 12:00 horas hai convocada unha manifestación en Vigo e concentracións na Coruña e en Ourense. Un protesto que chega máis de 450 días despois do vencemento do anterior convenio colectivo e de 15 meses de negociacións para que calle un novo. Falamos con Laura Pérez, traballadora do sector, delegada da CIG e responsábel na central nacionalista deste colectivo. A CIG é a central maioritaria na Galiza nos 'centros de chamada'. Na negociación do convenio colectivo (que é estatal), ten 1 delegada, o mesmo que ELA e LAB. A CGT ten 2, 4 UGT e 6 CCOO.
- Esta xornada de greve chega após 15 meses de negociacións para un novo convenio e sen que se vexa aínda atisbos do final das mesmas
O certo é que negociacións case que non houbo. Hai máis de 450 días que venceu o anterior convenio colectivo e durante o primeiro ano do que terían que ser as negociacións a patronal non estivo por achegar nada, todo ficaba nunha exposición de posturas e motivos pola nosa parte. Despois, aos poucos, comezaron a facer as súas propostas.
- E cales foron?
O que eles piden é maior flexibilidade. O que non deixa de ser curioso nun sector que traballa 365 días, 24 horas ao día e sen saber que son festivos ou domingos. Queren ampliar máis os horarios, poñen sobre a mesa cuestións que afectan mesmo á nosa saúde laboral. Un exemplo disto é que, por recomendación do Instituto de Saúde, cada hora de traballo temos 5 minutos de descanso, para así descansar ollos e voz. E eles queren cambiar até iso. Tamén propoñen sacarnos a prestación durante os tres primeiros días de baixa. En definitiva, flexibilidade e precariedade.
“A patronal pide máis flexibilidade. O que non deixa de ser curioso nun sector que traballa 365 días, 24 horas ao día e sen saber que son festivos ou domingos”
Algo que semella que xa padece abondo este sector...
Este sector cada vez medra máis. Levo 12 anos traballando nel e cando comecei tiña mellores condicións laborais que agora. En vez de evolucionar, involucionamos; a patronal está obstinada en medidas que involucionan as nosas condicións de traballo e tamén de vida. Temas importantes, como medidas para conciliación apenas hai.
Tamén temos que dicir que, despois dos paros de marzo, hai algunhas cuestións nas que a patronal semella que desiste. Mais esta xornada de greve é un paso máis para lograr un convenio digno. O pasado 15 de marzo, e despois de 15 meses de negociación, a patronal preséntase e dinos que de que queremos falar, que lle digamos que cousas son importantes para falar. Despois de 15 meses!! É unha tomadura de pelo!
Tamén dá a impresión de que a patronal freoou un pouco as negociacións á espera de ver que sae das negociacións para formar goberno no Estado, semella que están agardando a ver de que lado cae.
No ano 2000 a facturación do sector das 'call centers', telemarketing ou centros de chamada non chegaba os 900 millóns de euros. Unha década despois, en 2010, andaba polos dous mil millóns, e no 2014 foi de máis de 2.215 millóns. Incrementou neste periodo nun 70%
- Este foi un sector que hai uns anos sufriu unha vaga de deslocalizacións moi forte...
Foi, hai catro ou cinco anos sofremos moito as deslocalizacións. Mais hai grandes empresas que viron que tiñan que rectificar, a tendencia a deslocalizar freouse bastante, ten moito menos incidencia que de aquela. Aquí xogou un papel importante a presión dos clientes, que non estaban moito polo labor. Lembremos que aquí, na Galiza, hai unha campaña en colaboración coa Mesa pola atención en galego nos centros de chamadas, esas cuestións teñen importancia e inflúen.
- Afirmabas antes que as condicións no sector empeoraron, e non pouco, durante estes anos...
Nomeadamente en canto a horarios e traballo. Entrouse nunha flexibilización laboral e salarial que prexudicou os traballadores e a tendencia é que se vai a peor. O anterior convenio, 2011/12, apenas incluía melloras para os traballadores. Ten en conta que estamos obrigados a un convenio estatal, que nunha das súas primeiras cláusulas xa fixa que non se pode asinar un de ámbito inferior.
- No ano 2000 a facturación do sector das 'call centers', telemarketing ou centros de chamada non chegaba os 900 millóns de euros. Unha década despois, en 2010, andaba polos dous mil millóns, e no 2014 foi de máis de 2.215 millóns. Incrementou neste periodo nun 70%. Repercuteu nalgo ese aumento en vós, nos traballadores?
Que va! A patronal mesmo propón unha suba salarial na que parte desa suba sexa variábel e ligada á produtividade do sector. Como se mide esa produtividade? Pois en base a un baremo que marcabn as grandes empresas, sen nós ter nada a dicir. Para nós iso é inadmisíbel, o que teñen é que compensarnos a perda salarial destes anos e a suba salarial ten que ser fixa, liñal e que todos saibamos de canto estamos a falar.
- Confía no éxito da greve desta terza feira?
Os paros e concentracións que convocamos en marzo tiveron un seguimento amplo e esperamos que esta xornada tamén. Non é doado, a xente ten medo a perder o emprego, e hai moita temporalidade, con salarios moi baixos, o que fai que perder unha xornada sexa unha merma no soldo que ao mellor non te podes permitir. Nós apostamos na unidade de acción, e puxñemonos en contacto coas outras centrais para nos mobilizar. Só responderon CGT e UGT, para dicir que o avaliarían... De todas maneiras, esta mobilización é un paso adiante que tiñamos que dar, e confiamos en que a xente resposte.
