O sector do face to face ou captación de socios a pé de rúa é relativamente novo na Galiza. Foi no último lustro cando viviu a súa irrupción, hoxe nunha mesma cidade podemos ver até seis organizacións recadando fondos á vez. Un traballo que moitas ONG decidiron externalizar a través de empresas dedicadas ao marketing e contratando mediante ETT. “É como unha xungla, temos estado vinte persoas captando na mesma rúa –explica un traballador subcontratado, que pide anonimato –. Somos comerciais, a fin de contas. Representamos un bo labor, pero esa é a cara pública. Aquí o único que importa son os obxectivos. Se non cumpres, despídente”.
As prácticas das empresas externas e das propias ONG levou parte das traballadoras e traballadores do sector a se mobilizaren. Unha misión complexa pola alta rotación de persoal e a competitividade entre organizacións. “Son moitas veces os propios coordinadores os que falan mal das outras, condicionando así as traballadoras. Isto é sobre todo moi interesante para a patronal, de cara á individualización dos postos de traballo, e da repercusión cara á negociación colectiva”, sinala pola súa parte Ángela Serantes, traballadora de Médicos Sen Fronteiras (MSF), que no pasado traballou tamén para Acnur e Aldeas Infantís, e hoxe representante sindical por CCOO.
[Podes ler a reportaxe íntegra no Sermos Galiza 239, á venda na loxa e nos quiosques e puntos de venda habituais]
