Unha das promesas máis reiteradas por Pedro Sánchez desde a súa defenestración interna, pasando pola recuperación da secretaría xeral e a súa chegada, sorpresiva, ao Goberno español a través dunha insólita moción de censura, foi a da derrogación da reforma laboral. En singular, aludindo unicamente á reforma imposta polo Partido Popular na altura de 2012, malia que esta fose apenas unha continuación da reforma aprobada unilateralmente polo PSOE de Zapatero dous anos antes.
No entanto, menos de vinte días despois da censura que desaloxou Mariano Raxoi da Moncloa, Sánchez xa deixou claro que non ten vontade de impulsar a derrogación e, traizoando o prometido, limitarase a unha modificación puntual dalgúns dos seus aspectos. Alega Sánchez que non conta con maioría suficiente para botar abaixo a reforma, mais non explica por que razón declina nin tan sequera formular esa iniciativa en sede parlamentar.
Non é a única rectificación. O novo Executivo español tamén desiste de promover un novo Estatuto dos Traballadores, e a súa axenda lexislativa en materia laboral limitarase a impulsar unha lei en contra da fenda salarial entre mulleres e homes. Destarte, Sánchez confirma que a súa aposta no que atinxe ás políticas estruturais, de calado, é a de dar unha continuidade matizada ás desenvolvidas polo Partido Popular.
[Se queres ler toda a peza, podes facelo no número 301 de Sermos Galiza, á venda na loxa e nos quiosques]
