Médicos forenses que elaboraron informes de feridos no accidente do tren Alvia, acontecido hai xa case 10 anos na curva de Angrois, pouco antes da chegada á estación de Santiago, constataron o "gran impacto emocional" que supón unha vivencia como esa, ademais das "limitacións" físicas que afrontan no día a día algúns dos sobreviventes dunha traxedia que deixou 80 mortos e 140 feridos.
Sinalárono nunha nova sesión do xuízo, que, nunha primeira parte, entre outubro pasado e febreiro deste ano, abordou a responsabilidade penal coa comparecencia en primeiro lugar dos dous acusados (que son o maquinista que ía á fronte do convoi aquel día e o que por entón era responsábel da Dirección de Seguridade na Circulación da empresa pública Adif) e despois de testemuñas propostas polas partes e peritos que expuxeron as súas consideracións técnicas sobre os motivos do descarrilamento.
Tanto ao maquinista como ao ex alto cargo de Adif atribúenselle 80 homicidios e 140 delitos de lesións por imprudencia profesional grave, ao primeiro por chegar á curva cun exceso de velocidade cando atendía unha chamada do interventor e ao segundo pola análise de riscos da liña, que debería implicar a adopción de medidas mitigadoras ante a posibilidade dun erro humano.
Na fase de responsabilidade civil, a que se corresponde coas peticións de indemnizacións por parte dos avogados dos viaxeiros, cobran protagonismo as aseguradoras de Adif (Allianz) e Renfe (QBE), e iniciárona este mesmo mes as vítimas, que foron relatando as súas experiencias e as súas secuelas.
As aseguradoras
Esta terza feira, tomaron a substitución médicos forenses que elaboraron informes sobre as consecuencias que lles deixou este sinistro ferroviario.
Nesta sesión, o fiscal limitouse a preguntar aos médicos se se ratificaban nas conclusións dos seus informes, transcorrido xa un amplo período de tempo desde que os elaboraron. Este formalismo, segundo comentou, débese a que os seus documentos foron cuestionados por algunhas das aseguradoras.
Ansiedade e angustia
A xornada abordou varios casos de lesionados e en concreto discorreu ao redor de preguntas técnicas sobre as valoracións relativas á severidade ou levidade das feridas, e tamén no que ten que ver coa determinación de incapacitacións.
En varias ocasións saíu a colación a cuestión sobre o estrés postraumático e os síntomas con que se manifesta, ante o que varios forenses responderon que este é "unha especie de caixón de xastre".
Así mesmo, subliñaron que "a dor é algo subxectivo" e constataron que, quen sufriu o accidente, "mellor que antes non van estar", ante os interrogatorios do avogado de Allianz, que se interesou por se algunhas das situacións das vítimas "non viñan xa de antes" e responden a lesións "dexenerativas".
Os letrados das vítimas, pola súa parte, fixeron fincapé no "cadro de ansiedade e angustia" que presentaron varios afectados, ao que os médicos indicaron que "ansiedade e tristeza" son dúas dos síntomas do estrés postraumático.
"Pode transformarse nun trastorno depresivo, máis grave?", expuxo un dos letrados en varias ocasións, ao que unha forense deixou a porta aberta, mentres outra recalcou que "os trastornos non se transforman".
