A pedra angular da Galiza

Eses días que cada verán tentamos gastar sen facer nada, ou sen facer gran cousa, resultan propicios para a reflexión. A combinación de que a cabeza non para co esforzo por non ocuparse do cotián adoita ser interesante, e mesmo produtiva, porque permite ampliar os espectros de visión e achega elementos que nos serven para entender mellor o que nos toca vivir o resto do ano. Tocoume estes días darlle un repasiño á historia dos estados confederados do sur dos Estados Unidos. No ano 1861, pouco antes de que comezase a guerra civil, Alexander Stephens, vicepresidente dos Estados Confederados de América, xustificou sen cortarse un pelo a nova constitución confederada fronte á constitución da federación: "A nova constitución aquietou, para sempre, todas as axitadas cuestións relacionadas coa nosa peculiar institución: a escravitude africana, xa que establece entre nós o status apropiado do negro na nosa forma de civilización". En canto ao novo goberno xurdido desa novidosa constitución, "os seus cimentos están postos, a súa pedra angular descansa sobre a gran verdade de que o negro non é igual ao branco; que a subordinación da escravitude á raza superior é a súa condición natural e normal. Este, o noso novo goberno, é o primeiro, na historia do mundo, baseado nesta gran verdade física, filosófica e moral". Escravitude Non é que a supremacía branca, pois, a acabe de inventar Trump, quen por outra banda máis que un home branco parece un chimpancé laranxa. Antes dos totalitarismos do século XX, pero non tanto antes, atopamos un perfecto antecedente que, novamente, demostra que os americanos do norte marcan tendencias. Non é que quixesen ter escravos por telos, senón que iso da man de obra asalariada que se impuxo no norte como símbolo de modernidade lles resultaba no sur pouco convincente. Moito mellor reafirmar que o uso de man de obra escrava africana era un dereito dos branquiños listos. Ate aquí a descrición dos feitos. Se ao discurso do animaliño este lle cambiamos o de negros por galegos, sáenos que se cadra temos por aquí a algúns branquiños que pensan que a subordinación dos galegos é unha condición natural e normal. Non se trata de que nos teñan apañando algodón de balde, senón desa mestura de condescendencia, explotación e mentiras á que estamos tan afeitos. Non me resisto a referirme a dous exemplos de actualidade. O primeiro, a famosa nova Lei do audiovisual público. Aos Alexander Stephens de quenda débelles parecer que a radio e a televisión públicas de Galiza son independentes de máis, e por iso pretenden darlle unha volta. Unha suxestión, que seguro que lles gusta: na Lei de prensa de 1966, máis coñecida como a Lei Fraga, suprimiuse formalmente a censura previa (artigo 3), mais no artigo 4 dicíase sutilmente que "a Administración poderá ser consultada sobre o contido de toda clase de impresos por calquera persoa que puidese resultar responsable da súa difusión. A resposta aprobatoria ou o silencio da Administración eximirán de responsabilidade ante a mesma pola difusión do impreso sometido a consulta". Con algo así, esas polémicas infundadas sobre a sanidade, os contratos coa familia ou as celulosas cheirentas amainarían notablemente. Explotación natural O segundo exemplo da superioridade racial dos listos fronte aos galegos de a pé ao que me vou referir é a explotación dos recursos naturais. Non hai moito constituíuse Recursos de Galicia, sociedade mixta na que a Xunta ten unha participación de 30%. Por outra banda, estamos á espera de que saia adiante a Lei de recursos naturais de Galicia. Non é imaxinable, en calquera caso, que da combinación de tan notables iniciativas saia que vaiamos atar os cans con longaínzas, porque os nosos branquiños non están en absoluto interesados en que iso poida chegar a acontecer. A garantía de que a riqueza se reparta nun estado moderno constituído baixo a forma de Estado social é a vía fiscal, e non montar unha empresa con accionistas, trinta ou trescentos, que nin sequera é pública, ou que a Administración asome a punta do fociño en negocios millonarios. Non hai que levarse a engano. Vivimos unha forma contemporánea de escravitude. Non temos detrás un cabrón con un látego, senón tipos alleos a calquera consideración ética e que teñen o control do Diario Oficial, unha arma moito máis perigosa que un látego. O tremendo do asunto é que igual que nos Estados Unidos moitos colgados votan Donald Trump, aquí moita xente que precisa dese estado social vota o PP. Así que paciencia, que non queda outra.