Un grupo de persoas con pasamontañas e caretas de 'Pokemon' (como denuncia da corrupción que salfire o goberno local compostelán) procederon esta quinta feira a 'okupar' ou 'libertar' o que durante 54 anos foi o local da agrupación de música e baile tradicional Cantigas e Agarimos, ubicado na rúa compostelá de Algalia de Arriba, en plana zona vella da capital de Galiza.
"Este é un proxecto para todas. Molestámoslles porque non somos como queren que sexamos"
O inmoble non tiña uso algún desde que hai 3 anos Cantigas e Agarimos o deixara após se extinguir o aluguer de renda antiga que tiñan. Agora, un grupo de persoas veñen de ocupalo coa intención de transformalo nun espazo cultural libre, dotalo de programación e vida e, con este acto, rexeitar o abandono e especulación que existe na cidadeen relación a edificios históricos, e non só estes. Nun aponte feito a Sermos Galiza, a Xunta Xestora de Cantigas e Agarimos, "en nome de toda a agrupación", quíxose desvinculada ocupación.
Vigor, vixencia e saúde da okupación
Esta acción vén a sumarse á desenvolvida hai unhas semanas na tamén compostelá Sala Yago e ao despexo do CSO de Palavea (na Coruña). Feitos que amosan o renovado vigor que o movemento pola autoxestión dos espazos está a ter en Galiza e no que tamén (se ben a outro nível poden se enmarcar os centros sociais).
A capital do país ten acollido historicamente importantes proxectos de 'okupación' (da man da dinamización e involucración nos barrios) como o de Santa Clara e, sobre todo, a Casa Encantada de Sar, un referente durante anos.
As actividades comenzan desde xa, desde esta quinta: asemblea aberta, palestra de Teresa Moure, ceador vegano e foliada
![Publicidade 195070]()
Contras as elites, entre tod@s e para tod@s
Nun comunicado nas redes sociais, as persoas comprometidas e solidarias coa 'okupación' do local de Algalia argumentan o por que da súa acción:”Nos últimos tempos, a cultura en Compostela está a se tornar nun privilexio das elites. A nosa sociedade está a experimentar unha crecente división entre persoas privilexiadas e escravas. Mentres as primeiras desfrutan dunha pomposa cultura elitista, ás segundas élles negado o dereito ao lecer: “ti és unha escrava, non se che perde nada no teatro, no cinema ou escoitando música, pasa a traballar!”.
"Nos últimos tempos, a cultura en Compostela está a se tornar nun privilexio das elites. Hai unha crecente división entre persoas privilexiadas e escravas"
“Este é un proxecto para todas: para as desafiuzadas, para as que non chegan a fin de mes, para quen non pode pagar os estudos, para as paradas, para as precarias, para quen non pode pagar os medicamentos, para quen vai ficar sen sanidade, para quen deixa a pel en fronteiras absurdas, para quen ten que abortar clandestinamente, para quen padece o abuso machista, para as explotadas sexualmente, para quen sofre a homofobia, para os excluídos e os marxinados, para todas as que somos como o poder non quer que sexamos...”
