-Realizaron en Vigo outra xornada de traballo de Anpas Galegas, dentro dun proceso que os está levando por todo o país.
-A maiores das xuntanzas habituais en Santiago, decidimos, sen unha periodicidade fixa, organizarmos reunións por todo o país, para ter diálogos con pais e nais máis amplos, de todo un día, para coñecer de primeira man a opinión e as problemáticas concretas. Estivemos en Lugo, na Costa da Morte, en Vigo e seguiremos en canto poidamos.
-Son moi diferentes as queixas de nais e pais dependendo da zona do país?
-É máis homoxéneo do que parece. Hai matices, obviamente, pero as maiores diferenzas sobre todo atinxen os condicionantes socioeconómicos, non tanto a outros. Por exemplo, non cambia tanto entre un barrio de Vigo e o centro de Carballo, talvez si máis a respecto de bisbarras máis rurais.
-Os recortes serán tema central nestas xuntanzas, pódese supoñer.
-A sensación é de que xa estamos noutra fase, máis avanzada, da destrución do ensino público en Galiza, que desde o Goberno xa non están na etapa dos recortes, senón na do abandono, cunha precariedade que só se vai salvando grazas ao voluntarismo de profesores, direccións ou pais e nais, porque desde a administración, nada.
-Teñen os pais e as nais de alumn@s que adoptar un papel máis reivindicativo?
-As Anpas sempre tiveron ese papel reivindicativo, o que ocorre é que neste tempo histórico tan duro pasaron de centrarse case unicamente nos problemas concretos de cada centro a ter unha visión máis xeral, non tan limitada a cada ámbito propio, senón consciente do deterioro de todo o Ensino, e de que a saúde da educación pública é algo que beneficia a todos e todas, non só a quen ten un familiar nun colexio.
