Francisco de Asís Sesto Novas (Vigo, 1943) prefire que lle chamen Farruco. Fica por uns días de volta na Galiza, a terra onde naceu, pero recoñece que a cabeza e o corazón están en Venezuela, emigrado con 18 anos. Este arquitecto, escritor, profesor e protagonista da revolución chavista, defínese como un “poeta bolivariano”. Durante once anos estivo na primeira liña política, como ministro de Cultura, Vivenda e de Transformación Revolucionaria. “Uns anos moi esgotadores”, recoñece. Hoxe reparte o seu tempo na formación de novos cadros do Partido Socialista Unido de Venezuela (PSUV) e na divulgación da figura de Hugo Chávez desde o Instituto de Altos Estudos do Pensamento do Comandante.
"As revolucións non son sinxelas e historicamente foron violentas. Venezuela aspira a unha revolución verdadeira en paz"
- Hai quen aseguraba que a revolución non superaría a morte de Chávez. Foi así?
- Inda que o botamos moito en falta, o pobo seguiu avanzando cos seus propios dirixentes. Quedaron as súas ensinanzas, non só teóricas. El insistía en que o pobo é soberano e a tarefa dun goberno revolucionario pasa por transferir ese poder ao pobo. E o pobo venezuelano está empoderado. Unha frase que repetía nos últimos anos era que Chávez xa non era Chávez; era un pobo, unha maneira de pensar e ver o mundo. De feito non lle gustaba esa definición de chavismo, para el eramos bolivarianos. Mais non se pode negar que a súa influencia foi enorme na historia. Cambiou o concepto de política e de América Latina. As revolucións non son sinxelas e historicamente foron violentas. Venezuela aspira a unha revolución verdadeira en paz. Pero quen domina as estruturas de poder non quere que o desaloxen, que lle quiten os seus privilexios. A revolución segue avanzando malia os obstáculos.
- Cales son as maiores dificultades?
- Estamos sufrindo unha guerra económica e outra mediática. Ten unha explicación histórica. As burguesías venezuelanas sempre foron parasitarias. Viviron do xogo da importación e non de producir bens. Mentres en países como Brasil ou Arxentina adicaban os seus recursos a crear industria, aquí non aportaban nada. Apropiábanse dos recursos que entraban polo petróleo e das divisas. Aí está o pulso. Presionan para quedar con todas as divisas para facer os seus negocios, as mesmas que precisa o goberno para os problemas básicos. A situación recorda unha frase de Kissinger que chamaba a facer ranxer a economía chilena antes do golpe contra Allende. Ogallá que siga así en Venezuela, sen violencia, porque imos derrotala. O reto é transformar un país de cultura rendista nun país produtivo. Todo mentres pasamos do capitalismo ao socialismo.
A íntegra desta entrevista fai parte do número 148 de Sermos Galiza, que sairá do prelo esta cuarta feira e estará ao voso dispor esta quinta feira 4 de xuño nos pontos de venda habituais (na nosa loxa, xa o teredes esta mesma noite)
