Galiza perde o tren, outra vez. E, outra vez, pérdeo por unha decisión con epicentro en Madrid e, tamén máis unha vez, co goberno galego como cómplice. O noso país fica á marxe do Corredor Atlántico (CA), a porta á rede transeuropea de transporte de mercancías, e iso implica que os portos de Galiza fiquen na cuneta do nodo de transporte fundamental en Europa por vía férrea. O que, resumindo, vai traducirse en que se vai acentuar o rol de periferia do noso país.
Alberte González foi nun dos impulsores da Plataforma para o impulso da loxística do Noroeste, que naceu como unha especie de lobby para pular para que Galiza entrase no Corredor Atlántico. Fala, sen pelos na lingua, de “marxinación” e “desconexión” que para o noso país implica non estar nesa rede.
Cando Feijóo chegou á Xunta o seu primeiro conselleiro de Infraestruturas, Agustín Hernández, resaltaba a importancia de estar nesa rede. O corredor supoñía daquela para o PP a “posibilidade de vertebración dos principais portos de mercadorías galegos” a través dunha infraestrutura “que move unha media de 100 mil millóns de toneladas anuais de mercadorías; mentres que a poboación que representa é o 25% da poboación da zona euro”. Todo iso ficou en simples palabras.
[Podes ler a peza íntegra no número 289 de Sermos Galiza, á venda na loxa e nos quiosques]
