En xuño fanse catro anos desde a súa toma de posesión como eurodeputada. Viña dun mundo que non era o institucional. Como valora estes anos?
Eu viña doutro mundo, efectivamente, que non eran as institucións, mais o traballo europeo non me era descoñecido: participei activamente na Coordenadora campesiña Europea e no que agora é a Coordinación europea da Vía Campesiña. Desde esa perspectiva, e se ben é certo que nun campo concreto como o agrario, si que tiña experiencia. Daquela tamén tiñamos contacto coas institucións europeas. Participei no que eran os comités da propia Comisión Europea coas organizacións agrarias. O espazo europeo, pois, non me era descoñecido. A valoración? Temos que ser moi conscientes da capacidade e posibilidades que ten o Parlamento europeo, que non ten iniciativa lexislativa. Cando chegamos en 2014 á Comisión europea presentamos a proposta para modificar o regulamento da agricultura ecolóxica. Ese proceso acabou neste último pleno, catro anos despois.
Hai que armarse de paciencia.
Nesta caso si. Había moitos intereses por parte dos Estados e iso alongou moito o proceso de negociación. Ademais, tes que ser consciente de que fas parte dun grupo minoritario [Senra está no GUE/NGL: Esquerda unida europea/ Esquerda verde nórdica], que non sempre logra que as súas proposicións saian adiante. Agora, estar aí dáche a capacidade de levar a voz das clases populares a estas institucións.
Para nós é moi importante achegar ao Parlamento europeo as loitas que están a levar diferentes colectivos do país, desde a loita contra a violencia machista até a da defensa da terra; da pesca artesanal ao agro, pasando polas pensións ou contra a eucaliptización. E isto compleméntase con xornadas que facemos en Galiza, tratando cuestións diferentes e nas que se dá a posibilidade aos colectivos implicados nestas loitas de se encontrar entre eles, debater, facer puntos en común. Iso para nós é moi importante, porque de aí saen iniciativas que nós despois levamos a Bruxelas.
Traslada esas inquedanzas a Bruxelas.
Nós temos feito moitas preguntas sobre a avaliación de impacto ambiental (AIA) que a Xunta fai de moitos proxectos en Galiza. Estamos convencidos de que se a Comisión tomase en serio e inspeccionase os resultados favorábeis de moitas destas avaliacións, non as aprobaba. A nada que se risque vese que hai proxectos que teñen un impacto moi grande. Pero iso non se controla: a Comisión di unha cousa pero as medidas que se implementan van en sentido contrario ao que din.
[Podes ler a entrevista íntegra no número 294 de Sermos Galiza, á venda na loxa e nos quiosques]