Cuqui Piñeiro. O río sempre en renovación da arte e a vida

A onda de mudanzas rompía tamén nos novos movementos artísticos. A ferida ditatorial foi profunda na descontinuidade cultural e tamén nas artes plásticas, singularmente no campo da escultura onde a presión da estética do Estado e Igrexa pesaba como unha lousa. Cuqui Piñeiro (Vigo, 1960), hoxe á fronte dunha fundición de bronce á cera perdida, única na Galiza, construída no taller no que se ergueu a obra de seu pai, o escultor Xoán Piñeiro (1920-1980), debulla algúns aspectos deste tempo que tamén é biografía persoal e social.