adramelo/a.- Referido ao físico, persoa feble; referido á personalidade, pouco consistente. Dependendo do contexto, pode substituírse por trapelo, tarabelo, bailanacriba, miscurriñas, choíñas, mixiricas etc. Alguén pode chamarlle adramelo a unha persoa que faltou á súa palabra por medo, que se amosa falto de valor ou carente de fortaleza física.
Exemplo.- “Es ben adramelo, ho!”
Lugar de escoita.- Morgade (Xinzo da Limia).
Fonte.- Xabier Xil Xardón.
ampre.- Dise da persoa que ten bo corazón, que mostra sentimentos nobres.
Exemplo.- “O fillo do Xil é moi ampre.”
Lugar de escoita.- Montouto e Labrada (Abadín).
Fonte.- Otilia Gil Díaz e Elsa Prieto Fernández (avoas de Lucía Rouco Souto).
Outros apuntamentos.- Enviada por Juncal Martínez, do IES Leiras Pulpeiro de Lugo.
espalmillar.- 1.- Escangallar. 2.- Asombrar para ben,chamar a atención.
Exemplo.- 1.- "Caeu e espalmillouse". 2.- "Era unha femia que espalmillaba".
Lugar de escoita.- Carnota.
Fonte.- Vanessa García Calvo.
espichalagartos.- Persoa moi fraca e, por extensión, tamén de non moi bon aspecto.
Exemplo.- “Parece un espichalagartos de fraco que está.”
Lugar de escoita.- Ferrolterra.
Fonte.- Henrique Dacosta.
pichanco/a.- Persoa de pouca entidade física.
Lugar de escoita.- Ferrolterra.
Fonte.- Henrique Dacosta.
traquelo/a.- Persoa locuaz.
Exemplo.- “Este é un rapaz moi traquelo.”
Lugar de escoita.- Forcarei.
Fonte.- Manuel Cabada Castro.
Outros apuntamentos.- Indica o informante que tamén se usa en toda a Terra de Montes.
