Investigadoras gregas e norueguesas levaron a cabo un estudo sobre as condicións de saúde en seis campos de refuxiados en Grecia e atoparon "altos niveis de trauma", segundo explica o profesor Terje A. Eikemo, director do Centro de Investigación de Desigualdades de Saúde Global (CHAIN), da Universidade Norueguesa de Ciencia e Tecnoloxía (NTNU) que colaborou co Centro Nacional de Investigación Social en Atenas, entre outros, para estudar a saúde das refuxiadas.
"É importante mapear sistematicamente a situación de saúde e as necesidades das refuxiadas nos campamentos. Sabemos moi pouco e isto está a frear os procesos de asilo", advirte Eikemo. Pero o que si sabemos é inquietante, especialmente agora, co inicio da pandemia de COVID-19, e os problemas aumentan co tempo.
Canto máis tempo pasan as persoas nos campos de refuxiados, máis aumentan os problemas, especialmente para os grupos vulnerábeis.
Dous terzos dos refuxiados están infestados de recordos de eventos aterradores e dolorosos. Ao redor da metade dos refuxiados informan estar extremadamente perturbados por tales eventos. Os problemas de soño e as dificultades de concentración son comúns, xa que están asustados e teñen reaccións fortes cando se lembran eventos pasados.
A vida nos campamentos está a causar estragos na saúde de moitos refuxiados. "A xente carece de calquera sensación de seguridade", lamenta Eikemo. Estar fisicamente seguro nun campamento non significa que as persoas atopen a paz. Sete de cada dez migrantes teñen fillos e fillas, que son máis susceptibles ao trauma que os adultos. As nenas son especialmente propensas a empeorar a saúde canto máis tempo permanecen nos campamentos.
"Desafortunadamente, estamos a ver unha conexión entre canto tempo estiveron as crianzas nos campamentos e a súa situación de saúde", di Eikemo.
"Aínda que a maioría dos refuxiados teñen acceso a alimentos, baños, duchas e colchóns gratuítos, iso non é suficiente para evitar que a saúde dos nenos diminúa co tempo", señala Eikemo.
O proxecto de investigación involucrou a aproximadamente 60 investigadores de varios países. Foi dirixido por Terje Andreas Eikemo de CHAIN / NTNU e Theoni Stathopoulou, do Centro Nacional de Investigación Social en Atenas, quen tamén está afiliado ao Programa de Harvard en Trauma de Refuxiados nos Estados Unidos.